تاثیر دزهای گوناگون eCG بر عملکرد تولیدمثلی بزهای بومی استان کهگیلویه و بویراحمد در فصل های تابستان و بهار

به منظور بررسی تاثیر دزهای گوناگون eCG بر عملکرد تولیدمثلی بزهای بومی استان کهگیلویه و بویراحمد، از 75 راس بز (3-2 ساله و میانگین وزنی 9/1±46) در اواخر فصل تابستان (آزمایش اول) و 75 راس بز (4-3 ساله و میانگین وزنی 6/2±45) در اوایل فصل بهار (آزمایش دوم) استفاده شد.  چرخه فحلی بزها با استفاده از اسفنج های پروژسترون دار در یک دوره 18روزه همزمان شد.  در هر آزمایش یک روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه های آزمایشی به ترتیب 300، 400، 500 و 600 واحد بین المللی eCG، تزریق و یک گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد.  نتایج نشان داد که در فصل تابستان، گروه های دریافت کننده ی 500 و 600 واحد بین المللی eCG و گروه شاهد بزغاله زایی کم تری نسبت به بقیه ی گروه ها داشتند.  میزان فکاندیتی در تیمارهای دریافت کننده ی 400 و 500 واحد بین المللی eCG (به ترتیب 2/1 و 13/1)، نسبت به سایر گروه ها بیش تر بود.  نتایج در فصل بهار نشان داد که دزهای بیش از 300 واحد بین المللی eCG، سبب شد همه ی بزها در مدت 42 ساعت فحل شوند و در گروه های دریافت کننده ی دزهای 500 و 600 واحد بین المللی eCG، نسبت به بقیه گروه ها، زمان آغاز فحلی به طور معنی داری زودتر بود.  نتایج نشان داد که درصد سه قلوزایی با افزایش دز eCG تا سطح 500 واحد، افزایش پیدا کرد و اختلاف میزان فکاندیتی و پرولیفیکیسی بین گروه های مختلف تیماری تمایل به معنی داری داشت و این فراسنجه ها در گروه دریافت کننده ی 500 واحد بین المللی eCG، نسبت به سایر گروه های تیماری، بیش تر بود.  نتایج این مطالعه به طور کلی نشان داد که در اواخر تابستان و اوایل بهار به ترتیب دزهای 400 و 500 واحد بین المللی eCG، بیش ترین تاثیر را در افزایش نرخ آبستنی، نرخ دوقلوزایی و میزان فکاندیتی در بزهای بومی داشت.