رابطه بین تاب آوری، راهبردهای مقابله ای با سبک های یادگیری و عملکرد تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تاب آوری، سبک های یادگیری و راهبردهای مقابله ای دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا و پیش بینی عملکرد تحصیلی براساس این مولفه ها بود.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 98-97 به تعداد 2378 نفر بود. روش نمونه گیری، طبقه ای نسبی بود که با استفاده از جدول مورگان 331 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویسون (2003)، پرسشنامه فرآیند مطالعه دوعاملی تجدیدنظر شده بیگز و همکاران (2001)، پرسشنامه راهبردهای مقابله اندلر و پارکر (1990) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی محقق ساخته بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کلموگراف اسمیرنف، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان استفاده شد.

 نتایج به دست آمده نشان می دهد که بین تاب آوری، سبک های یادگیری، راهبردهای مقابله ای و عملکرد تحصیلی رابطه وجود دارد. سبک عمیق؛ راهبرد مقابله مساله مدار؛ اجتنابی و تاب آوری پیش بینی کننده خوبی برای عملکرد تحصیلی در بعد مفهومی و ریه ایی می باشند و در نهایت سبک عمیق؛ مساله مدار و تاب آوری پیش بینی کننده خوبی برای عملکرد تحصیلی در بعد ریه ایی می باشند.

 در نتیجه باید بتوان دانشجویان را به سمت سبک های یادگیری عمیق و مساله مدار سوق داد تا بتوان عملکرد تحصیلی بهتری را برای آن ها انتظار داشت.