روش تعامل علامه طباطبایی (ره) با روایات تفسیری نقل به معنا

مقاله حاضر با تکیه بر آراء علامه طباطبایی به تبیین پدیده نقل به معنا و تاثیر آن در فهم آیات قرآن و روایات نبوی پرداخته و با دقت در نمونه هایی از روایات تفسیری آسیب دیده که در «المیزان» مورد نقد و بررسی قرار گرفته، شیوه علامه را در نقد این روایات، معیارهای تشخیص آسیب و قضاوت نهایی ایشان درباره روایات مذکور را بیان کرده است. به عقیده علامه یکی از عوامل پیدایش نقل به معنای بی ضابطه اجتهاد و بدفهمی راویان است. ایشان در مواردی که این پدیده باعث اختلاف بین روایات شده در صورت عدم امکان ترجیح بین روایات به جمع بین آن ها یا بیان وجه مشترکشان می پردازد؛ و هرگاه نقل به معنا منجر به تحریف روایات گردد با دقتی کم نظیر، تحریف ها را بیان و رد می کند. علامه طباطبایی(ره) در «المیزان» با معیار قرآن، روایات، عقل و تاریخ به نقد و بررسی پدیده نقل به معنا در روایات پرداخته اند. یافته این پژوهش آن است که در این تفسیر، سه نوع نقل به معنا به کار رفته است؛ تفاوت الفاظ بدون تغییر مفاهیم، تفاوت الفاظ همراه با تغییر مفاهیم، تفاوت در الفاظ همراه با تحریف مفاهیم، که به تفصیل بیان شده اند. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی با فن کتابخانه ای می باشد.