بررسی تاثیر دیازینون بر تغییرات هیستومورفومتریک هیپوکامپ جنین موش کوچک آزمایشگاهی نژاد Balb/c

دیازینون دسته ای از ارگانوفسفره های آفت کش است که بطور وسیع در کشاورزی استفاده می شود. این ماده سمی از طریق تنفسی، پوستی و گوارشی جذب می شود و بر بافت های مختلف تاثیر می گذارد. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی اثرات دیازینون بر هیستومورفومتری هیپوکامپ جنین موش کوچک آزمایشگاهی نژاد Balb/c می باشد. تعداد 25 سر موش کوچک آزمایشگاهی ماده بالغ نژاد c/Balb به 5 گروه 5 تایی تقسیم شدند.گروه شاهد دیازینونی دریافت نکرد. گروه های شم الف و ب، امولسی فایر را به ترتیب به مقدار 52/0 و 2/5 میکرولیتر در واحد حجم (5000 سانتی متر مکعب در دسیکاتور) و گروه های تجربی الف و ب، دیازینون را به ترتیب به مقدار 3/1 و 13 میکرولیتر در واحد حجم، از روز 7 تا 18 بارداری، یک روز در میان بصورت استنشاقی دریافت کردند. در پایان روز 18 بارداری موش ها کشته شده، جنین ها از بدن حیوان خارج گردیده، از نظر ظاهری بررسی شدند. پس از فیکس شدن و پردازش جنین ها، مقاطع 5 میکرونی تحت رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین قرار گرفت و بررسی هیستومورفومتری از هیپوکامپ انجام شد. میانگین ضخامت لایه های مختلف CA1، CA2 و CA3  هیپوکامپ در گروه های تجربی الف و ب کاهش داشت. شمارش میانگین تعداد سلول ها در لایه های مختلف هیپوکامپ و شکنج دندانه ای در گروه تجربی الف و ب افزایش نشان داد. به نظر می رسد که استنشاق دیازینون در مقادیر بالا (دوز 13 میکرولیتر در واحد حجم) در موش باردار می تواند سبب تغییرات هیستومورفومتریک در روند تکامل هیپوکامپ گردد.