بررسی ارتباط سلامت معنوی با حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان (سال 1397)

عملکرد حرفه ای در پرستاری، نیازمند آشنایی با مسایل اخلاقی حرفه پرستاری و حساسیت به آنها در ارتباط با بیماران است. این حساسیت، به عنوان زیربنای اخلاق پرستاری، باید از ابتدای آموزش پرستاری مدنظر قرار بگیرد. به نظر می رسد میزان پایبندی به دین و مذهب و سطح اعتقادات فرد، از عوامل موثر بر حساسیت اخلاقی باشد؛ بنابراین این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی با حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری انجام شده است.

در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، 123 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1396-1397 به صورت سرشماری شرکت داشتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه سلامت معنوی Poltzen  و  Ericssonو پرسش نامه حساسیت اخلاقی جمع آوری و سپس به کمک آزمون کای دو، ضریب هم بستگی پیرسون و نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین سنی شرکت کنندگان 4/55±23/69سال بود. بیشتر دانشجویان پرستاری دارای نمره سلامت معنوی و حساسیت اخلاقی در حد متوسط بودند. بین سلامت معنوی با حساسیت اخلاقی دانشجویان هم بستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد (0/26=r، 0/003=P)، بدین معنی که هر چه نمره سلامت معنوی دانشجویان بالاتر باشد، حساسیت اخلاقی آنها بیشتر است.

 نتایج نشان می دهد سلامت معنوی پارامتری موثر در ارتقای حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری است؛ بنابراین ارتقای باورهای مذهبی موجب بهبود وضعیت سلامت دانشجویان می شود و به گونه ای نقشی مهم در اجرای مراقبت موثر بر بیماران را ایفا می کند؛ از این رو پیشنهاد می شود در ارتقای سلامت آنان به بعد معنوی نیز توجه شود.