اثر ورزش اختیاری و اجباری بر بیان سطح پروتئین NCAM-PSA در اتصالات عصب به عضله سولئوس در مدل موشی انسفالیت خود ایمن تجربی

پیشنهاد شده است که مولکول های چسبان عصبی یکی از فاکتورهای مهمی هستند که در پیشرفت یا کنترل بیماری های تحلیل برنده عصبی همانند مالتیپل اسکلروز نقش دارد. اخیرا نشان داده شده است که فعالیت ورزشی بیان NCAM در فیبرهای عضلانی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین اجباری و اختیاری بر تجمع NCAM-PSA در محل اتصال عصب به عضله بعد از تزریق در مدل حیوانی آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی بر عضلات پیش و پس سیناپسی سولیوس بود.

تعداد 40 موش ماده C57BL/6 به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، گروه EAE بدون ورزش، مدل EAE با ورزش اجباری و مدل EAE با ورزش اختیاری تقسیم شدند. پپتید گلیکوپروتئین الیگودندروسیت میلین 35-55 (200 میکروگرم در سالین) در ناحیه دم هر موش به صورت زیرجلدی تزریق شد. آموزش ورزش اجباری و اختیاری به ترتیب با استفاده از برنامه شنا و تردمیل انجام شد. موش ها یوتانایز شدن و سپس عضلات سولیوس جهت بررسی بیان پروتئین با استفاده از IHC جدا شدند.

افزایش معنی داری در میانگین درصد بیان پروتئین PSA- NCAM در عضله پیش و پس سیناپسی سولیوس در گروه کنترل بدون القاء EAE در مقایسه با مدل EAE با و بدون ورزش و همچنین مدل EAE بدون گروه مداخله مشاهده شد. میانگین بیان سطح پروتئین PSA- NCAM در عضله پیش و پس سیناپسی سولیوس در گروه تردمیل در مقایسه با گروه شنا افزایش معنی داری را نشان داد. کمترین بیان در گروه EAE بدون ورزش مشاهده شد.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ورزش اختیاری سبب افزایش سطوح بیان پروتئین NCAM-PSA در محل اتصال عصب به عضله در عضلات سولیوس می شود. مطالعات بیشتری برای بررسی اثر تغییرات بیان پروتئین NCAM-PSA به دنبال ورزش بر عملکرد عضلانی در MS مورد نیاز است.