ارتباط بین هیپوناترمی و مشخصه های بالینی و اکوکاردیوگرافیک دارای ریسک بالا در بیماران دچار نارسایی حاد قلبی

نارسایی قلبی با کاهش توانایی قلب در فراهم ساختن جریان خون کافی یا پر شدن آن با خون تعریف می شود. هیپوناترمی شایع ترین اختلال الکترولیتی در بیماران نارسایی قلبی است که با افزایش ناتوانی و مرگ و میر همراه می باشد. هدف ما از این مطالعه بررسی ارتباط بین هیپوناترمی با مشخصه های کلینیکال و اکوکاردیوگرافیک دارای ریسک بالا در بیماران نارسایی قلبی حاد بود.

 این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 271 بیمار دچار نارسایی قلبی حاد سیستولیک بستری در بیمارستان فاطمه زهرا ساری، بین سال های 1397 تا 1398 انجام شد. بیماران به دو گره هیپوناترمیک و نرموناترمیک تقسیم شدند. علایم حیاتی، متغیرهای اکوکاردیوگرافیک، شاخص توده بدنی و ریسک فاکتورهای شایع قلبی عروقی بین دو گروه با استفاده از نرم افزار18 SPSS مقایسه شدند.

130 بیمار (48 درصد) مرد و 141 بیمار (52 درصد) زن بودند. سن متوسط جمعیت مورد مطالعه 02/14± 90/69 سال بود. بیماران هیپوناترمیک دارای شاخص توده بدنی و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک پایین تر و شمارش پلاکتی بالاتر در مقایسه با افراد نرموناترمیک بودند (01/0، 002/0، 005/0 و 047/0=p). همچنین تمایلی به طرف شیوع بالاتر نارسایی میترال فانکشنال متوسط تا شدید در افراد هیپوناترمیک در مقایسه با نرموناترمیک ها وجود داشت (076/0=p). آنالیز رگرسیون خطی نشان داد هیپوناترمی پیش بینی کننده مستقل هیپوتانسیون وعدم ثبات همودینامیک در این بیماران است.

بر اساس مطالعه حاضر، بیماران نارسایی قلبی دچار هیپوناترمی در خطر بالاتر هیپوتانسیون، کاشکسی و افزایش تجمع پلاکتی قرار دارند و همین امر آن ها را درخطر بالاتر ناتوانی و مرگ و میر قلبی عروقی نیز قرار می دهد.