بررسی تاثیر تنش شوری بر برخی از شاخص های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل محمدی ژنوتیپ ‏کاشان ‏

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر تنش شوری ناشی از کلرید سدیم (0، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) بر برخی صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل محمدی در کشت گلدانی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار، سه گلدان به عنوان یک واحد آزمایشی (در مجموع 48 گلدان) در فضای آزاد به مدت دو سال طی سال های 1394-1396انجام شد و نتایج پایان سال دوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش وزن تر و خشک برگ و شاخساره، همچنین محتوای نسبی آب برگ و شاخه شد. مقایسه میانگین ها نشان داد که محتوای کلروفیل ها و کاروتنوییدها با افزایش سطح شوری رابطه عکس داشت، به طوری که کمترین مقدار کلروفیل ها و کاروتنوییدها در تیمار 12 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گایاکول پراکسیداز (GPX) و محتوای فنل کل برگ ها با افزایش تنش شوری افزایش یافت. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری میزان پروتئین های محلول کاهش یافت و کمترین مقدار در تیمار شوری 12 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده تنش شوری با تاثیر بر ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل محمدی، موجب کاهش رشد گیاهان شده و به نظر می رسد این گیاه قادر است سطح شوری هشت دسی زیمنس بر متر را تحمل کند.