تاثیر تمرینات هوازی بر رفتارهای صرعی در موش های صحرایی غیر کیندل و کیندل شده با پنتیلن تترازول

 ورزش می تواند یک درمان کمکی برای درمان تشنج باشد، اما اطلاعات کمی در مورد میزان تاثیر تمرینات ورزشی در افراد مستعد صرع وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر رفتارهای صرعی موش های صحرایی غیر کیندل و کیندل شده با پنتیلن تترازول بود.

 در این مطالعه ی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی در چهار گروه شامل گروه کیندل شده با تزریق پنتیلن تترازول که شش هفته تمرینات هوازی را اجرا کردند، گروه کیندل شده با تزریقات پنتیلن تترازول بی تحرک، گروه غیر کیندل که شش هفته تمرینات هوازی را اجرا کردند و گروه غیر کیندل بی تحرک تقسیم شدند. گروه های غیر کیندل، پنتیلن تترازول را یک بار قبل و یک بار بعد از دوره ی شش هفته ای دریافت کردند. 24 ساعت بعد از دوره ی شش هفته ای، همه ی گروه ها پنتیلن تترازول را دریافت کردند و متغیرهای تشنج شامل مدت زمان تاخیری تا مرحله ی 4، مدت زمان مرحله ی 5 و مدت زمان کل تشنج با تزریق قبل ازدوره ی شش هفته ای مقایسه گردید. برای واکاوی داده ها، از آزمون Repeated measures ANOVA و آزمون تعقیبی Bonferroni استفاده گردید.

تمرین هوازی در حیوانات غیر کیندل، مدت زمان تاخیری تا مرحله ی 4 (001/0 > P) و مدت زمان کل تشنج (050/0 > P) را به طور معنی داری کاهش داد و موجب حذف مرحله ی عمومی تشنج گردید. همچنین، در موش های کیندل، موجب افزایش معنی دار مدت زمان تاخیری تا شروع متغیرهای تشنج شد (001/0 > P) و مدت زمان مرحله ی 5 و مدت زمان کل تشنج را نیز کاهش داد (001/0 > P).

بر اساس یافته های این مطالعه، شش هفته تمرین هوازی موجب کاهش بروز رفتارهای ناشی از صرع در حیوانات کیندل و غیر کیندل شد.