اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی دی هیدرو اپی آندروسترون، استرادیول و اختلالات نعوظی در مردان دیابتی نوع 2

دیابت از طریق اختلال در هورمون های جنسی میتواند موجب اختلالات نعوظ در مردان دیابتی نوع 2 شود، از طرفی تمرین مقاومتی بوسیله کاهش عوارض دیابت موجب بهبود این اختلال میشود. هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی دی هیدرواپی آندروسترون، استرادیول و اختلالات نعوظی در مردان دیابتی نوع 2 بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 24 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین وزن 3 / 5 ± 1 / 77 کیلوگرم و شاخص توده بدن 3 / 3 ± 13 / 26 کیلوگرم بر مترمربع تشکیل دادند که بطورتصادفی به دو گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی و دیابتی کنترل تقسیم شدند. گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی 8 هفته تمرین مقاومتی اجرا نمودند. سطوح سرمی دی هیدرواپی آندروسترون، استرادیول، اختلالات نعوظی و دیگر متغیرهای وابسته 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز کواریانس  ANCOVA  تحلیل شد) 05 / 0 = P .)

تمرین مقاومتی در گروه دیابتی تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین  HOMA-IR  نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (010 / 0 = P). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار سطوح سرمی استرادیول) 040 / 0 = P) و افزایش معنادار سطوح سرمی دی هیدرواپی آندروسترون) 030 / 0 = P (در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی همچنین موجب افزایش عملکرد نعوضی در حیطه های عملکرد نعوظی (19 / 0 = P)، رضایت زناشویی (12 / 0 = P) و مجموع امتیازات (002 / 0 = P) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.

به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر میرسد که تمرین مقاومتی با کاهش سطح سرمی استرادیول و افزایش سطح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون موجب بهبود عملکرد نعوظی در بیماران دیابتی نوع 2 دارد.