بررسی پوسچر بدنی و تاثیر مداخلات فنی بر بهبود آن در کارکنان پتروشیمی در سال 1397

کی از عوامل مهم و گسترده که منجر به غیبت ناشی از کار میگردد اختلالات اسکلتی عضلانی در محیطهای کاری میباشد در این مطالعه به بررسی ارزیابی پوسچر های بدنی و بهبود ایستگاه های کاری در صنعت پتروشیمی پرداخته شده است.

این مطالعه به صورت مداخلهای در شرکت پتروشیمی صورت گرفته است با توجه به نوع کار، ارزیابی پوسچر از 2 روش QEC و LUBA استفاده گردید. بررسی ابعاد انتروپومتریک کارکنان، طراحی صندلی ارگونومیک صورت گرفت سپس مجددا ارزیابی پوسچر مورد بررسی قرار گرفت داده ها بر اساس آزمونهای آماری تی تست زوجی و نرم افزار 19 SPSS مورد بررسی قرار گرفته است.

در روش QEC ، 100 درصد مشاهدات کارگران بخش بارگیری در سطح چهارم و 100 درصد فراوانی مشاهدات در بخش دوخت کیسه در سطح 3 اقدامات اصلاحی قرار گرفتند. ارزیابی پوسچر به روش LUBA نشان داد 50 درصد از پوسچرها در ناحیه 3 جدول اقدامات اصلاحی و 5 / 37 درصد پوسچرها درسطح 3 قرار گرفته است. بعد از مداخله 28 درصد فراوانی با روش QEC در سطح سوم و 72 درصد در سطح دوم قرار گرفت. LUBA نشان داد که 20 درصد از پوسچرها در ناحیه 3 از جدول اقدامات اصلاحی و 80 درصد پوسچرها در ناحیه 2 از جدول اقدام اصلاحی قرار گرفته است.

دو روش مذکور هم خوانی مشترکی را برای ارزیابی پوسچر نشان داده است لذا میتوان نتیجه گرفت با به کارگیری مناسب از طراحی باعث بهبود پوسچر های نامناسب در محیط کار گردید و از اختلالات اسکلتی عضلانی پیشگیری نمود.