قابلیت ها و تنگناهای صیادی و پرورش آبزیان در آمایش مناطق محروم ساحلی (مطالعه موردی: پسابندر، چابهار، سیستان و بلوچستان)

پسابندر به واسطه تنوع گونه های مختلف آبزیان می تواند به منطقه ای برای صادرات و محلی برای ارز آوری کشور تبدیل گردد. توسعه این فعالیت منجر به ایجاد مشاغل متنوعی می شود که می تواند فقدان بازار کار داخلی برای جذب نیروی کار فعال را تا حدودی جبران نماید. علاوه بر بحث توسعه شیلات و امر صیادی و اشتغال می توان این ناحیه را به یک قطب ماهیگیری ورزشی و تفریحی تبدیل نمود، خصوصا در ایامی از سال که هوا در سایر نقاط کشور سرد است و عملا امکان انجام این نوع فعالیت وجود ندارد که از همین طریق می توان اقدام به جذب گردشگران ساحلی نمود. هدف این پژوهش بررسی قابلیت ها و تنگناهای منطقه پسابندر برای امر صیادی و پرورش آبزیان در منطقه و کشور است. سوال اصلی مقاله حاضر این است که آیا منطقه پسابندر امکانات بالقوه ای برای صید ماهی و پرورش آبزیان دارد؟ روش جمع آوری داده ها به صورت توصیفی - تحلیلی و میدانی می باشد که با استفاده از مدل SWOT مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و سپس با شناسایی نقاط ضعف و تهدید، تبدیل آن ها به نقاط قوت و فرصت، به انتخاب راهبردها در راستای آمایش منطقه پسابندر می پردازد. در این پژوهش پس از بررسی توان بالقوه امکانات ماهیگیری منطقه پسابندر به بررسی تاثیر توسعه این عوامل در آمایش منطقه و به تبع آن رفع محرومیت اقتصادی مردم منطقه می پردازیم. نتایج به دست آمده نشان می دهد که نقاط قوت و فرصت های صیادی پسابندر بسیار زیاد است و می تواند نقش موثری در آمایش این منطقه ایفا نماید.