تحلیل روایت و گزاره های جنگ در رمان«درهای آسمان روی زمین باز می شوند»

رمان«درهای آسمان روی زمین باز می شوند»روایتی از جنگ ایران  و عراق است. مساله اصلی این است که   گزارشی که رمان ها از واقعه ای تاریخی مانند جنگ ارایه می دهند چه نسبتی با واقعیت رخ داده دارند و روایت آن چگونه است و بر چه مسایلی تاکید می شود؟ آنچه در این کتاب به تصویر کشیده می شود؛ با واقعیتی که گفتمان رسمی از آن روایت می کند، مغایر است. راوی، بنیان داستان خویش را بر شک بنا نهاده؛ شک درباره زندگی ، مرگ، جنگ و در نهایت شک در واقعیت. نویسنده با تردید در درک و فهم از واقعیت معمول، به نمایش و روایت صحنه های غیر عادی و خلاف واقعیت می پردازد. این تردید در واقعیت، سبب می شود که داستان از لحاظ سبک، تا حدودی به اندیشه و نگرش سورریالیست ها نزدیک شود. در واقع راوی واقعیت مرسوم از جنگ را باردیگر روایت می کند تا از خلال این روایت دیگرگون به واقعیتی دیگرگون اشاره کند. این رمان با ویژگی های محتوایی و روایی خاص خود و رویکرد سه گانه انسانی (عشق)، انتقادی (جنگ) و آرمانی (شهادت)، روایت ذهن پریشان گو است؛ ذهنی برآمده از جنگ. ذهنی که می خواهد واقعیت جنگ را از زبان خود جنگ بیان کند؛ براین اساس، ساختار هذیان گونه را برای روایت برمی گزیند. به نوعی این اثر بیانگر روایت ذهنیتی عاشق، شاعرانه و لطیف است که در آتش جنگ و عشق گرفتار شده است. تحلیل روساخت داستان نشان می دهد، روایت بیان شده، نه روایت ساحت مرگ است و نه روایت ساحت زندگی، بلکه روایت ذهنیتی است که در برزخ مرگ و زندگی، گرفتار شده است؛ پس روایت نامرگ و نازندگی است.