نگهداری اسپرم و بهره برداری از آن در فقه امامیه

یکی از مسایل مستحدثه پزشکی در حوزه مباحث درمان ناباروری در جهان کنونی، مساله اهدای اسپرم و ذخیره سازی و بهره برداری از آن می باشد. بانک های اسپرم که به منظور نگهداری و ذخیره سازی اسپرم مردان ایجاد می شود، این امکان را فراهم کرده تا جهت درمان ناباروری زوجین و حتی بچه دارشدن در آینده دور زمانی که قدرت جنسی مردان به افول کشیده شده کمک به سزایی نماید.

این پژوهش با روش تحلیلی به دنبال بررسی همه جانبه ابعاد فقهی بانک اسپرم مانند احکام مختلف تکلیفی و وضعی مرتبط با این موضوع همچون جواز ذخیره سازی اسپرم برای استفاده خود شخص از آن در آینده و یا باروری همسر او بعد از مردن وی از منظر فقه پویای امامیه می باشد. استفاده از اسپرم های ذخیره شده در بانک اسپرم برای زوجین نابارور و اهدای اسپرم به دیگران، خرید و فروش اسپرم ها و انتساب طفل متولدشده به صاحب اسپرم از دیگر مباحث مورد بررسی در این پژوهش می باشد.

نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که ذخیره سازی اسپرم برای استفاده خود شخص در ایام حیاتش اشکالی ندارد، ولی بعد از مردن او چون علقه زوجیت منتفی می گردد، تزریق اسپرم به رحم همسرش جایز نیست. همچنین استفاده از اسپرم اجنبی و اهدای اسپرم به دیگران حرام است و در هر صورت، طفل متولدشده از این راه به صاحب اسپرم اصلی انتساب خواهد داشت. همچنین نسبت به خرید و فروش اسپرم اشکالات متعددی وجود دارد و بهترین راه، اخذ پول در مقابل رفع ید از حق اختصاص نسبت به اسپرم می باشد.