تحلیل فقهی حقوقی چگونگی جبران خسارت «نقص زیبایی» در جرائم منجر به سوختگی

یکی از بارزترین مصادیق خسارت معنوی، نقص در زیبایی است که تاثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی بزه دیده دارد. با وجود اشارات متون قانونی ایران نسبت به لزوم جبران خسارات معنوی، وحدت رویه ای میان آرای قضایی ناظر به چگونگی جبران خسارت نقص زیبایی و میزان تاثیر مولفه های آن، همچون از دست دادن آرامش روحی، موقعیت اجتماعی، کار، ازدواج و... وجود ندارد.

پژوهش حاضر به روش تحلیلی توصیفی و به استناد منابع کتابخانه ای انجام شده است. در این پژوهش برآنیم که پس از بررسی منابع فقهی و استخراج مواردی که فقیهان مسلمان به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، مساله خسارت ناشی از سوختگی را مورد بحث قرار داده اند، امکان جبران تمامی خسارت های مادی و معنوی ناشی از آن را با استفاده از ابزار «ارش» ارزیابی کنیم.

از آنجا که از طرفی «ارش» به عنوان یک سازه فقهی ناظر به جبران خسارت، از نظر شرایط و میزان، فاقد همبستگی با دیه است و خسارت ناشی از سوختگی نیز تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی بزه دیده دارد، بزه کار موظف است افزون بر پرداخت دیه در صورتی که موجب دیه تحقق پیدا کند تمام خسارت های مادی و معنوی ناشی از سوختگی بزه دیده را از جمله هزینه های درمان و ترمیم زیبایی، روان درمانی و مشاوره، از دست رفتن فرصت اشغال و ازدواج، فروپاشی یا تزلزل خانواده و مانند آن ها را جبران کند. روش محاسبه خسارت و چگونگی پرداخت آن بر عهده کارشناسان حوزه سلامت است.