درمان های بیهوده پزشکی و احکام شرعی آن

 یکی از مسایل نوپدید در علم پزشکی «درمان های بیهوده» می باشد و از عناوینی است که به هر صورت مشمول احکام وضعی یا تکلیفی شرع اسلام می گردد، اما یافتن حکم شرعی آن به دلایل گوناگون در عمل با صعوبت رو به روست، زیرا از طرفی در مرحله نخست، توافق بر مفهومی مورد قبول دانش و اخلاق پزشکی به سادگی میسر نمی باشد و از طرف دیگر بر فرض اتفاق نظر بر تعریف، استنباط حکم شرعی آن با توجه به ملازمات و تبعات جسمی و روحی برای بیمار و وابستگان وی و همینطور با لحاظ منبع تامین هزینه های مرتبط بیمار یا بیت المال با چالش هایی مهم رو به رو می باشد.

این پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی تلاش می کند پس از کشف مفهوم مورد اتفاق برای آن؛ از میان دو نظریه حرمت قطع درمان یا وجوب قطع درمان، بر اساس دلایل شرعی، نظریه درست تر را برگزیند.

دلایل شرعی به حرمت قطع درمان و وجوب استمرار آن اشعار داشته و اگر بتوان آن را مصداق روشن لهو و لغو دانست، می توان به جواز یا حتی وجوب قطع درمان حکم داد به شرط آنکه درمان بیهوده را مصداق لهو و لغو دانست.