رابطه دین داری با خودباوری دانشجویان دانشگاه آزاد واحد قم

هدف بررسی رابطه دین داری با خودباوری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم بود و روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری 4830 نفر دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم و نمونه آماری 328 نفر بودند که بر اساس جدول مورگان و کرجسی به شیوه ی تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه ی استاندارد خودباوری سیوندی (1392) و دین داری کلارک و استارک (1965)، به ترتیب با پایایی 0/92 و 0/94 بر اساس آلفای کرونباخ برآورد شد. تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها در حد آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و آزمون z فیشر، در قالب نرم افزار spss نشان داد: بین دین داری با خودباوری به میزان (0/822)r = رابطه وجود دارد. بین دین داری با خودباوری دانشجویان ازنظر جنسیت و تاهل تفاوتی وجود ندارد؛ همچنین شدت همبستگی دین داری و خودباوری در بین رشته های مختلف متفاوت نیست. انجام تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد که بین مولفه های دین داری با خودباوری نیز رابطه وجود دارد و مولفه پیامدی و عاطفی بیشترین تاثیر را بر خودباوری دارند؛ بنابراین دین داری پیش بینی کننده مناسبی برای بالا بردن خودباوری دانشجویان است.