بررسی اثرات فضایی صنعتی شدن بر کیفیت محیط زیست در استان های ایران

رشد اقتصادی همراه با افزایش کیفیت محیط زیست یکی از مطلوب های هر اقتصادی است. اگرچه توسعه بخش صنعت همواره به عنوان راه حلی موثر برای افزایش رشد اقتصادی مطرح است، اما دارای ضریب بالایی در تولید آلودگی است. مطالعه حاضر با استفاده از داده های استانی برای دوره زمانی 1385 تا 1393 به بررسی اثر فضایی صنعتی شدن بر انتشار دی اکسیدکربن با استفاده از رهیافت اقتصادسنجی فضایی می پردازد، شواهد نشان می دهد که نوعی همبستگی فضایی مثبت انتشار CO2 بین استان ها وجود دارد. همچنین نسبت صنعتی شدن، شهرنشینی و چگالی جمعیت اثرات مثبت معناداری را بر انتشار CO2 دارند، و اثرات فضایی صنعتی شدن و شهرنشینی به ترتیب معادل با 0/104 و 0/23 است. اما رشد اقتصادی اثر نامعنادار بر انتشار CO2 دارد، و این نشان دهنده اهمیت بخش های دارای انرژی بری کمتر در توسعه است. بنابراین تخصیص اعتبارهای متناسب با منافع مستقیم و غیرمستقیم کاهش آلودگی، توجه به پتانسیل بخش های دارای انرژی بری کمتر در ایجاد توسعه اقتصادی، ارتقا تکنولوژی تولیدی بخش صنعت و بهبود کیفیت ناوگان حمل و نقل عمومی می تواند به عنوان سیاست های کارا در جهت کاهش آلاینده ها مدنظر قرار گیرد.