بررسی میزان بروز عوارض روش های متفاوت جراحی شامل باز گذاشتن زخم، ترمیم اولیه بدون فشار و استفاده از فلپ رومبوئید در بیماری پیلونیدال ساکروکوکسیژیال

بیماری پیلونیدال ساکروکوکسیژیال یک بیماری نسبتا شایع در بالغین است. این بیماری اغلب در مردان جوان و مناطق مدیترانه ای و اطراف خلیج فارس یافت می شود. روش های درمانی بسته به شدت و وسعت بیماری به کار می رود که شامل برداشتن ضایعه بدون ترمیم اولیه، همراه با بستن اولیه زخم و یا استفاده از پوشاندن زخم به وسیله فلاپهای مختلف می باشد.

در این مطالعه مقطعی، 405 بیمار مبتلا به پیلونیدال ساکروکوکسیژیال بررسی شدند. این بیماران در بیمارستان نمازی و شهید فقیهی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در بین سالهای 2006 تا 2011 تحت درمان جراحی قرار گرفتند. داده های دموگرافیک بیماران ثبت شده و روش های جراحی و عوارض تحت بررسی قرار گرفتند.

اغلب بیماران مردان جوان بودند (265 نفر، 4/65%) و بیشترین عارضه ترشح و درد در ناحیه ساکروکوکسیژال ذکر شد (2/87% و 353 نفر). مقایسه روش های جراحی شامل باز گذاشتن زخم، ترمیم اولیه بدون فشار و استفاده از فلپ رومبویید نشان دادند که عود در تمام 3 نوع تکنیک پایین است (33 مورد 2/8%) به خصوص در جراحی با رومبویید فلپ. غذاهای با پروتئین بالا و کافیین بالا (291 مورد 8/71%) و زندگی در محیط گرم و هوای مرطوب (348 مورد 9/85%) به عنوان فاکتورهای مستعد کننده در پیشرفت بیماری محسوب شدند.

بر اساس نتایج اولیه، روش رومبویید/لیمبرگ فلپ به عنوان جراحی پیشنهادی در درمان بیماری  پیلونیدال ساکروکوکسیژیال مطرح شد. بررسی های بیشتر برای یافتن نقش فاکتورهایی از قبیل غذاهای با پروتئین بالا و کافیین بالا بر بروز بیماری پایلونیدال نیاز است.