ارتباط جهت گیری مذهبی با استعداد اعتیاد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1397

استعداد به اعتیاد در دانشجویان، اثرات پایداری بر شخصیت آن ها گذاشته و پیامدهای ناگواری برای جامعه به دنبال دارد. میزان پایبندی به دین و مذهب و سطح اعتقادات فرد می تواند از عوامل موثر بر استعداد اعتیاد باشد. بنابراین هدف این مطالعه تعیین ارتباط جهت گیری مذهبی با استعداد اعتیاد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان می باشد.

 این مطالعه از نوع تحلیلی (هم گروهی) است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان واجد شرایط دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1397 بودند. تعداد نمونه شامل 170 نفر دانشجو و روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه جهت گیری مذهبی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss با ویرایش 21 و آزمون های آماری تجزیه وتحلیل شدند.

 1/34 درصد از شرکت کنندگان مذکر و 9/65 درصد مونث بودند. 5/93 درصد شیعه و 5/6 درصد سنی بودند. میانگین و انحراف معیار جهت گیری مذهبی درونی 83/4±58/24 و جهت گیری مذهبی بیرونی 61/5±95/28 بود. میانگین و انحراف معیار استعداد اعتیاد دانشجویان 04/22±66/43 بود. بین جهت گیری مذهبی بیرونی و استعداد اعتیاد، همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت (01/0<P)، همچنین با افزایش نمره جهت گیری مذهبی درونی نمره استعداد اعتیاد افراد به طور معنی داری کاهش یافت (01/0<P). بین استعداد اعتیاد و نمره کل جهت گیری مذهبی رابطه معکوس وجود داشت، به این معنی که با افزایش نمره جهت گیری مذهبی، نمره استعداد اعتیاد کاهش یافته است، ولی این کاهش معنی دار نمی باشد (05/0<P).

 این مطالعه نشان داد بین جهت گیری مذهبی با استعداد اعتیاد دانشجویان ارتباط وجود دارد، لذا ارتقاء باورهای مذهبی موجب بهبود وضعیت سلامت دانشجویان شده و به گونه ای نقشی پیشگیرانه را در ابتلا به اختلالات، در زندگی افراد و بالاخص دانشجویان ایفا می کند.