نقش نیتروژن، فسفر و کودهای زیستی در بهبود عملکرد و شاخص های کیفی علوفه کنگر فرنگی (Cynara Scolymus L.)

با توجه به زیان ها و پیامدهای سوء مصرف کودهای شیمیایی و اثر مثبت کاربرد کودهای زیستی از جنبه های اقتصادی و زیست محیطی، پژوهشی با هدف بررسی تاثیر این کودها بر صفات مورفولوژیکی، عملکرد و کیفیت علوفه کنگرفرنگی در مرحله گلدهی به اجرا درآمد.  

آزمایش طی دو سال متوالی (94-1393 و 95-1394) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در اصفهان انجام شد. گیاهان در سال اول کود شیمیایی را در سه سطح توصیه شده بر اساس آزمون خاک با درصد های 100، 50 و شاهد و کود زیستی در چهار سطح، فسفات بارور 2، نیتروکسین، فسفات بارور 2+ نیتروکسین و شاهد و در سال دوم کود نیتروژنی به نسبت 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (در تیمارهای دارای کود شیمیایی) دریافت کردند.  

نتایج نشان داد که تیمار  100 درصد کود شیمیایی+ 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن تکمیلی در میان سطوح مختلف کود شیمیایی و سطح کود زیستی نیتروکسین+ فسفات بارور 2 در میان سطوح کود زیستی بیشترین عملکرد علوفه خشک (25/8 و 7/6 تن در هکتار) و قابلیت هضم ماده آلی (31/27 و 23/25 درصد) را به خود اختصاص دادند. حداکثر پروتئین خام (85/12 درصد) و خاکستر (29/17 درصد) و حداقل میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی (06/31 درصد)، در تیمار تلفیقی اثر باقیمانده 100 درصد کود شیمیایی به همراه تلقیح توام بذور با کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 + 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن تکمیلی به دست آمد. همچنین کاربرد کودهای زیستی باعث بهبود ویژگی های مورفولوژیکی گیاه در مقایسه با تیمار شاهد شد.  

به طور کلی می توان تیمار تلفیقی 100 درصد کود شیمیایی توصیه شده به همراه کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 را برای تولید علوفه کنگرفرنگی پیشنهاد نمود.