آنالیز مایع منی از نازایی ناشی از سرطان بیضه

ناباروری یکی از مشکلات شایع ناشی از سرطان بیضه است. مردان مبتلا غالبا تصمیم می گیرند تا قبل از انجام شیمی درمانی/ رادیوتراپی اسپرم آنها برای باروری آینده ذخیره شود. این درمان می تواند باروری را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

سرطان بیضه حتی قبل از تشخیص نیز می تواند توانایی لقاح را مختل کند. این مطالعه سعی در بررسی ویژگی های فردی و کیفیت مایع منی در بیماران مبتلا به سرطان بیضه دارد.

این مطالعه مشاهده ای بر روی 190 مایع منی از بیماران مبتلا به سرطان بیضه (16 تا 47 سال) که به آزمایشگاه باروری در بیمارستان سنت مری برای بانک اسپرم قبل از درمان سرطان مراجعه کرده بودند انجام شد. جنبه های متفاوتی از آنالیز مایع منی آنها مورد بررسی قرار گرفت. بیماران به چهار دسته مختلف تقسیم شدند: 1) سمینوما، 2) تراتوما، 3) تومورهای سلولی جوانه زده و 4) سایر موارد.

نتایج نشان داد که 23 مورد از افراد آزواسپرم و 13 مورد غیرآزواسپرم مورفولوژی اسپرم "طبیعی" آنها بسیار کم و غیرقابل شمارش بود. در بین بیمارانی که توانایی تولید اسپرم داشتند، 4/59% از آنها غلظتی برابر با 106×20> میلی لیتر داشتند. میانگین "تحرک بسیار خوب" و "متوسط" در همه موارد 2/47% بود. بیش از 92% از بیماران مورفولوژی غیرطبیعی داشتند. مورفولوژی اسپرم حساس ترین پارامتر مایع منی در بیماران مبتلا به سرطان بیضه است.

اسپرماتوژنز غیرطبیعی در بیشتر بیماران مبتلا به سرطان بیضه قبل از درمان با پرتودرمانی، شیمی درمانی و یا جراحی مشاهده می شود. دلیل عدم کیفیت مایع منی در بیماران سرطانی هنوز مشخص نیست، بنابراین بیماران مبتلا به اختلالات اسپرماتوژنز باید برای تشخیص به موقع و صحیح سرطان قبل از هر نوع درمان ناباروری، معاینه دقیقی انجام دهند.