ارزیابی شاخص های ارتقای کیفیت محیطی در خیابان های مرکزی شهر؛ نمونه مورد مطالعه خیابان فردوسی سنندج

امروزه بایستی شرایط زندگی و حضور استفاده کنندگان از فضاهای شهری با گذار از دیدگاه های جبری و آماری و کمی و با ارج نهادن به ارزشهای ذهنی و همگانی و به طور اخص محتوای کیفی تحقق یابد. بدین ترتیب در این پژوهش سعی شده است تا در ابتدا شاخص های موثر بر ارتقاء کیفیت محیطی جمع بندی شود، که حاصل تجمیع نظریات اندیشمندان کیفیت محیط شهری و بررسی چندین پروژه و نمونه اجرا شده در مقیاس خرد و کلان میباشد. بدین منوال، خیابان فردوسی سنندج به عنوان محدوه مورد مطالعه، بر اساس 21 شاخص ارتقاء کیفیت محیط استخراج شده است که در 5 مولفه عملکردی، بصری، اجتماعی، ادراکی و زیست محیطی، بر اساس تکنیک دلفی در دو مرحله مصاحبه و پرسشنامه (بازو بسته) که انالیز پرسشنامه آن بر اساس آزمون  t و  فریدمن در نرم افزار Spss 22سنجیده شده است. به طور کلی نتایج حاکی از آن است که خیابان فردوسی، در هیچیک از 5 مولفه و شاخص های عملکردی، بصری، ادراکی، اجتماعی و زیست محیطی ، دارای وضعیت مطلوب کیفیت محیطی نیست در ادامه پس از بررسی وضعیت کیفیت های محیطی نمونه موردی، سعی شده است تا منطبق بر کاستی های موجود و با تکیه بر چهارچوب نظری و پیشنهادات متخصصان، سیاست ها و راهکارهایی در جهت احیای وضعیت نامطلوب نمونه مورد مطالعه ارایه شود. در واقع مقصود نهایی ارایه پیشنهاداتی است که میتواند در خصوص برطرف کردن ضعف های موجود در خیابان فردوسی و بالا بردن کیفیت های محیطی آن در 5مولفه مذکور کارساز باشد.