بینش و روش در پژوهش های دانش بومی و جایگاه آن در فرایند توسعه پایدار روستایی

بینش و روش در پژوهش های دانش بومی و جایگاه آن در فرایند توسعه پایدار روستایی
امروزه در ادبیات توسعه، پارادایم هایی نظیر توسعه روستایی درونزا، امرار معاش پایدار روستایی، توسعه پایدار و پساتوسعه، موافق و طرفدار مطرح شدن و نیز کاربرد دانش بومی در توسعه یافتگی جوامع، به ویژه جوامع محلی است. از این رو، توجه به این موضوع و شناسایی چارچوب روش شناختی آن، اهمیت فراوانی یافته است، موضوعی که در مقاله حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین، برای دست یابی به توسعه ای همه جانبه و پایدار، باید دانش و اطلاعات چند هزار ساله مردم - که می توان آن را مادر دانش رسمی دانست - را مورد توجه ویژه ای قرار داد. مقاله حاضر نیز در همین راستا تالیف شده است و تلاش می شود با ورود بحث دانش بومی به ادبیات توسعه با نگاهی نو، به مطالعات توسعه و توسعه روستایی بنگرد.
کلیدواژه ها: توسعه، توسعه روستایی، دانش بومی، دانش رسمی، ارزیابی مشارکت روستایی، تحقیق جنسیتی.