مقایسه الگوی تولید آفلاتوکسین B1 در محیط رشد و بیومس قارچ درگونه های توکسین زای آسپرژیلوس های جداسازی شده از شمال ایران

آفلاتوکسین از نقطه نظر اقتصادی از مهم ترین انواع سموم قارچی در جهان است. سمی ترین شکل این توکسین آفلاتوکسین  B1بوده که یکی از معدود سموم قارچی است که سازمان غذا و داروی آمریکا بیشینه ی مجاز برای آن تعیین نموده است.  در مقایسه با سایر مایکوتوکسین ها نیز مطالعات بیش تری در خصوص بیولوژی و بیوسنتز آفلاتوکسین انجام شده است. در این مطالعه توانایی تولید سم آفلاتوکسین B1 در گونه های مختلف آسپرژیلوس های جداسازی شده از مناطق زراعی زیست محیطی و کارخانجات فرآوری مواد غذایی مورد بررسی واقع گردید. برای تشخیص سطح کمی آفلاتوکسین B1 از روش آنزیمی ایمونواسی رقابتی (الایزا) استفاده شد. همچنین الگوی تولید آفلاتوکسین B1 در محیط رشدو بیومس قارچی، در گونه های توکسین زا با یکدیگر مورد مقایسه واقع شدند. نتایج نشان دادند که همه ی جدایه های آسپرژیلوس، دارای توانایی تولید سم آفلاتوکسین B1 می باشند، اگرچه بین میانگین سم تولید شده در محیط رشد و عصاره ی سلول قارچی در گونه های مختلف، اختلاف آماری معنی داری وجود داشت. در گونه های آسپرژیلوس فلاووس،آسپرژیلوس پارازیتیکوس،آسپرژیلوس سوژه،آسپرژیلوس تریوس،آسپرژیلوس اوستیانوس،آسپرژیلوس کربوناریوس و آسپرژیلوس ونتی ای باقی ماندن سم در سلول قارچی بیش تر از رهاسازی توکسین در محیط رشد قارچ بود. در سایر ایزوله ها شامل آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فتیدوس و آسپرژیلوس اکراسیوس میزان خروج سم از سلول قارچی بیش از باقیماندن آن در سلول اتفاق افتاد. نتایج نشان می دهند که ایزوله های توکسین زای آسپرژیلوس می توانند در تمام مناطق جغرافیایی مورد مطالعه در شمال ایران وجود داشته باشند. اگرچه رفتار گونه ها در رهاسازی سم به محیط رشد با هم متفاوت می باشند که به نظر می رسد این تفاوت به دلیل تاثیرگذاری فاکتورهای مختلف بر مکانیزیم خروج سم به محیط خارج سلول قارچی است