مطالعه بیوشیمیایی اثرات قلبی سم عقرب مزوبوتوس اوپئوس و نقش آنتی ونوم و کارودیلول در رت

عقرب مزوبوتوس اوپیوس یک گونه عقرب بومی در جنوب غربی ایران بوده که مسئولیت اکثر موارد ناشی از عقرب گزیدگی در استان خوزستان را بر عهده دارد.  به منظور انجام این تحقیق، تعداد 75 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شدند.  گروه 1 (کنترل)؛ گروه 2: سم عقرب را به میزان mg/kg/ip 1 دریافت نمود.  گروه 3: علاوه بر سم، 5/0 میلی لیتر آنتی ونوم را از طریق داخل عضلانی، 30 دقیقه پس از تجویز سم دریافت نمود.  گروه 4: علاوه بر سم، کارودیلول را به میزان mg/kg/ip 5 را 30 دقیقه پس از تجویز سم دریافت نمود.  گروه 5:  سم + 5/0 میلی لیتر آنتی ونوم + mg/kg/ip 5 کارودیلول را 30 دقیقه پس تجویز سم دریافت نمود.  نمونه های خون از طریق داخل قلبی در ساعت های 8 ، 24 و 48 پس از تزریق از رت های بیهوش شده اخذ شد.  پلاسمای هپارینه برای اندازه گیری شاخص های بیوشیمیایی مرتبط با قلب از جمله فعالیت آنزیم هایCPK-MB ، LDH و AST و همچنین مقادیر تروپونین-I با روش های متداول آزمایشگاهی اندازه گیری شد.  نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم های CPK-MB، LDH، AST و همچنین تروپونین I به عنوان یک شاخص اختصاصی صدمات قلبی در زمان های مختلف به دنبال تزریق سم در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است.  اگرچه تجویز آنتی ونوم به دنبال تزریق سم در زمان های مختلف، فعالیت این آنزیم ها و همچنین میزان تروپونین-I را کاهش داد، اما سطح این شاخص ها در برخی زمان ها بالاتر از گروه کنترل بود.  تجویز کارودیلول به تنهایی تاثیر معنی داری در کاهش شاخص های فوق نداشت.  در همین حال، ترکیب کارودیلول و آنتی ونوم نتایج مشابهی با گروه آنتی ونوم به تنهایی داشت.  البته این نتیجه ممکن است با دوز کارودیلول و دفعات استفاده از آن مرتبط باشد.