تاثیر آموزش گروهی مهارت های سازگاری برعزت نفس و کیفیت زندگی مبتلایان به مثانه نوروژنیک

مشکلات جسمانی و روانی مبتلایان به مثانه نوروژنیک که از سونداژ متناوب استفاده می‏کنند، در همه ابعاد زندگی آنها تاثیرگذار است؛ به‏نحوی که افت کیفیت زندگی و عزت نفس بیماران را به دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی مهارت‏های سازگاری بر عزت نفس و کیفیت زندگی مبتلایان به مثانه نوروژنیک انجام شد.

روش این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران زن مبتلا به اختلال مثانه نوروژنیک مراجعه کننده به بیمارستان خورشید اصفهان در سال 1398 بودند که از میان آنها 60 نفر از زنان مبتلا به مثانه نوروژنیک واجد معیارهای ورود به مطالعه  با روش نمونه گیری مستمر  انتخاب و با تخصیص تصادفی بر اساس ماه مراجعه بیمار در دو گروه مساوری جایگزین شدند(هر گروه 30 نفر).  گروه مداخله 8 جلسه 2 ساعته آموزش مهارت های سازگاری را توسط دو پژوهشگر روانپرستار و پرستار شاغل در بخش ارولوژی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشهای روتین بخش را دیدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های مشخصات فردی، عزت نفس آیزنگ و کیفیت زندگی زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار کلر بودند. داده ها با آزمونهای توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی(تی زوجی و مستقل، کای اسکویر، من ویتنی) در نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که در مرحله پیش آزمون بین گروه‏های مداخله و  کنترل  از نظر عزت نفس و کیفیت زندگی تفاوت معنی‏داری وجود نداشت (P >0/05)  . اما در مرحله پس آزمون بین گروه‏ها از نظر هر دو متغیر، تفاوت معنی‏دار وجود داشت (P <0/001). اما میانگین نمرات عزت نفس و کیفیت زندگی در گروه کنترل در دو مرحله تفاوت معنادار وجود نداشت (P >0/05)  . به عبارت دیگر، آموزش  مهارت‏های سازگاری باعث افزایش عزت نفس و کیفیت زندگی مبتلایان به مثانه نوروژنیک شد (P <0/001)  .

نتیجه حاکی از اثر بخشی آموزش مهارت‏های سازگاری بر کیفیت زندگی و عزت نفس مبتلایان به مثانه نوروژنیک بود.  بنابراین پیشنهاد می‏گردد که از این روش درکنار سایر روش‏های درمانی برای بهبود مشکلات روانشناختی این بیماران استفاده شود.