بررسی اثر روش های مصرف باکتری های محرک رشد (PGPRs) بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی سیاهدانه تحت شرایط تنش کم آبی در منطقه شهر ری

به منظور بررسی اثر روش های مصرف باکتریهای محرک رشد در شرایط تنش کم آبی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی سیاه دانه، آزمایشی بصورت کرت خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه در منطقه شهرری در سال 1394 انجام گردید. در این (ره) تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی آزمایش آبیاری بعنوان عامل اصلی در سه سطح (55 ،95 ،135 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A (و روش- های مصرف باکتریهای محرک رشد بعنوان عامل فرعی در چهار سطح (عدم مصرف، بذر مال، آب آبیاری، بذر مال + آب آبیاری) در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد که تنش خشکی بر تمامی صفات مورد بررسی در سطح یک درصد اثر معنی داری داشت، به طوریکه بیشترین ارتفاع بوته (99/18 سانتیمتر)، تعداد شاخه فرعی در بوته (4/5 عدد)، تعداد کپسول در بوته (6 عدد)، تعداد دانه در کپسول (2/19 عدد)، وزن هزار دانه (18/2 گرم)، عملکرد دانه (79/234 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (58/626 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (42/37 درصد) در دور آبیاری 55 میلیمتر تبخیر از سطح تشتک تبخیر حاصل شد. همچنین روش های مصرف باکتریهای محرک رشد بر ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد کپسول در بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت در سطح یک درصد معنی دار گردید. بیشترین مقدار تمامی صفات مذکور با کاربرد باکتریهای محرک رشد به صورت بذرمال + آب آبیاری بدست آمد. لذا میتوان چنین اظهار داشت که مصرف باکتریهای محرک رشد میتواند تا حدودی اثرات مخرب تنش کم آبی در گیاه دارویی سیاهدانه را کنترل نماید. همچنین بهترین تیمار قابل توصیه جهت مصرف باکتریهای محرک رشد در زمان تنش کم آبی، کاربرد روش مصرف بصورت بذر مال + آب آبیاری میباشد.