مدل سازی پیامد انتشار گاز کلر بر اساس مقادیر طرح ریزی واکنش در شرایط اضطراری طی یک دوره زمانی 24 ساعته توسط نرم افزار PHAST (مطالعه موردی حریم نیروگاه اتمی بوشهر)

یکی از خطراتی که تامین امنیت مردم هر کشوری را می تواند به مخاطره بیندازد حملات جنگی توسط مواد شیمیایی می باشد. مطالعه حاضر سناریو انتشار گاز کلر را بر جمعیت حومه نیروگاه اتمی بوشهر طی یک دوره زمانی 24 ساعته به منظور به کارگیری نتایج آن در برنامه ی واکنش اضطراری بررسی نموده است.

به منظور دسترسی به داده های واقعی، حریم نیروگاه اتمی بوشهر به صورت حضوری بررسی شده و سپس به منظور ارزیابی بدترین شرایط ممکن، از میان طیف وسیعی از ترکیبات شیمیایی معرف به گازهای جنگی، کلر به علت سمیت فوق العاده بالا و از میان سناریوهای موجود، ترکیدگی فاجعه بار (رهایش آنی) انتخاب شد. درنهایت فواصل خطر این سناریو به منظور ارزیابی پیامد اثرات گاز کلر بر جمعیت منطقه هدف به کمک سطوح ERPGs ،IDLH وSTEL  تعیین گردید. برای این منظور از نرم افزار PHAST نسخه 6.7 استفاده شده است.

نتایج مطالعه حاضر بر مبنای معیارهای ارزیابی اثرات مواجهه با مواد سمی نشان داد نمی توان در فواصل نزدیک به کانون انفجار براساس معیارهای IDLH و STEL یک منطقه طرح ریزی شرایط اضطراری تعریف نمود؛ اما بر اساس غلظت های ERPG؛ گاز کلر در بازه زمانی 06:00 تا 10:00 صبح مسافت کمتری را تا رسیدن به مقادیر 3-2ERPG به ترتیب در فواصل 2811 و 1040 متری به نسبت دیگر دوره های زمانی بررسی شده طی کرده است. برعکس در شب این فواصل بیشترین حریم خطر را بر اساس مقادیر غلظت های مذکور به ترتیب در فواصل 5212 و 1459 متری به خود اختصاص داده است.

به منظور کاهش آسیب پذیری در حوادث، مدل سازی شرایط آب و هوایی بر اساس دوره های زمانی (صبح، ظهر، عصر و شب) می تواند راهنمای مهمی برای طرح ریزی محدوده های شرایط اضطراری باشد. بر این اساس پیشنهاد گردید بالاترین فاصله خطر به دست آمده بر مبنای معیار 1ERPG که تعیین فاصله خطر بر اساس کمترین غلظت ماده شیمیایی در هوای محیط می‎باشد که حتی بوی ناخوشایندی برای ساکنین در معرض مواجهه ایجاد نمی کند در طرح ریزی حریم های ایمن خصوصا در شعاع مطالعاتی مشابه مدنظر قرار گیرد.