بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی (مورد مطالعه: اعضای هیئت علمی یک دانشگاه نظامی)

برخورداری از دانش و اطلاعات روزآمد و رفتار نوآورانه در اساتید، از دغدغه های اساسی مدیران دانشگاه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مدیریت دانش بر نوآوری سازمانی با میانجی گری یادگیری سازمانی در میان اعضای هییت علمی یک دانشگاه نظامی می باشد.

روش پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل اعضای هییت علمی یک دانشگاه نظامی در شهر تهران در سال 1397 بود. از بین جامعه آماری 110 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش با استفاده از سه پرسشنامه مدیریت دانش (Gold, Malhotra, Segars)، پرسشنامه نوآوری سازمانی (ترکیب پرسشنامه های Jiménez‐Jimenez و همکاران با Peniades و Prajgo و Suhel) و پرسشنامه یادگیری سازمانی Nife که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت استفاده شد. پرسشنامه بین اعضای هییت علمی در دانشکده های مختلف دانشگاه توزیع و پس از یک هفته جهت جمع آوری به آنها مراجعه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.

 ضریب همبستگی بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی برابر با 0/403 و ضریب همبستگی بین یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی برابر با 0/433 در سطح (01/0=p) معنی دار می باشد. مثبت بودن ضرایب همبستگی به دست آمده نشان دهنده وجود ارتباط مستقیم بین این متغیرها می باشد و نشان می دهد با افزایش مدیریت دانش و یادگیری سازمانی، میزان نوآوری سازمانی نیز افزایش می یابد. همچنین مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که یادگیری سازمانی نقش میانجیگری قوی در ارتباط بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی دارد.

با توجه به یافته های پژوهش، مدیران دانشگاه و دانشکده های نظامی می توانند با بهبود شرایط مدیریت دانش و یادگیری سازمانی منجر به گسترش رویکرد و رفتار نوآورانه در میان اعضای هییت علمی شوند و در نتیجه موجبات بهره وری بیشتر دانشگاه را فراهم کنند.