تاثیرات ریتم شبانه روزی بر عملکرد جسمانی و فیزیولوژیکی نیروهای نظامی- مروری روایتی

جایزه نوبل پزشکی سال 2017 به دانشمندان کشف کننده ساعت بیولوژیکی اعطا شد که نشان دهنده اهمیت این پدیده در حیات موجودات زنده است. ریتم شبانه روزی (CR) از طریق ساعت های درونی ایجاد شده، مسیول تنظیم عملکرد روزانه اندام های مختلف بدن می باشد. ساعت مرکزی بدن عامل کلیدی ایجاد و حفظ این ریتم شبانه روزی است. نشانه های نوری خارجی و نشانه های محیطی غیر نوری که علایم تنظیم کننده زمانی (Zeitgeber) نامیده می شوند، از جمله محرک نوری، زمان غذاخوردن، دمای محیطی و فعالیت ورزشی قادر به تاثیرگذاری و تنظیم ریتم شبانه روزی هستند. در طی فعالیت های نظامی، همواره یک تعارض ذاتی بین ساعت درونی بدن و برنامه های کاری نظامی وجود دارد. گزارش های زیادی نیز در مورد اختلالات خواب و سوءتغذیه نیز در نیروهای نظامی وجود دارد. عدم تطابق بلندمدت فرایند های فیزیولوژیکی با ریتم های شبانه روزی می تواند به اختلال در عملکرد جسمانی، فیزیولوژیکی ، متابولیکی و ذهنی و شناختی پرسنل نظامی منجر شود.علاوه بر تاثیر ریتم های شبانه روزی بر سیستم های فیزیولوژیک، اولویت داشتن زمان های خاص روز یا شب برای فعالیت نیز عامل مهم دیگری است که باید در نظر گرفته شود. تفاوت ترجیحی زمان فعالیت که (کرنوتایپ) نامیده می شود می تواند در ریتم های فیزیولوژیکی مختلف از جمله عملکرد جسمانی و پاسخ به فعالیت ورزشی تفاوت ایجاد کند. عملکرد بهتر و خستگی عضلانی در طی فعالیت ورزشی در عصر هنگام می تواند از طریق دمای مرکزی بالاتر، غلظت کاتکولامین ها، سطوح لاکتات و مارکرهای بیولوژیکی آسیب عضله توجیه شود. با این حال، با توجه به تعامل بین زمان انجام فعالیت در روز (TOD) و تاثیر فعالیت های جسمانی بر پاسخ پارامتر های بیو شیمیایی، ریتم شبانه روزی این پارامترها در نیروی نظامی هنگام فعالیت های جسمانی به طور کامل مشخص نمی باشد. طراحی استراتژی های مداخله ای ورزشی مناسب بهبود کوتاه/بلند مدت سلامت نیروهای نظامی موضوعی کلیدی در ارتقاء سلامت متابولیک آن ها است. زمان بندی مناسب فعالیت های ورزشی می تواند برخی نتایج زیان آور فعالیت های کاری شیفتی نظامی را از بین ببرد.