تاثیر یک دوره تمرین تداومی بر سطوح بتاتروفین و پروفایل لیپیدی در مردان چاق

بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک تغییر غلظت بتاتروفین در بیماری‎های متابولیکی مانند دیابت، چاقی و سندرم متابولیک را نشان داده‎اند. هدف از این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین تداومی بر سطوح بتاتروفین و لیپیدهای سرم مردان چاق است.

 در این مطالعه 20 مرد چاق به طور تصادفی در دو گروه کنترل (10 نفر) و تمرین (10 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی‎های گروه تمرین در هفته اول و دوم، به مدت 25 دقیقه با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه فعالیت ورزشی تداومی را شروع کردند. در هفته 3 تا 5 به مدت 35 دقیقه با شدت 65 تا 75 درصد و در هفته 6 تا 8 به مدت 40 دقیقه با 75 تا 85 درصد تمرین کردند. در ابتدا و انتهای تمرین 10 دقیقه گرم کردن و سرد کردن انجام گرفت. پیش از شروع و در پایان دوره تمرین سطوح سرمی بتاتروفین، LDL، HDL و TG اندازه گیری شد.

 8 هفته تمرین باعث کاهش معنی‎دار بتاتروفین (036/0 =p)، TG (001/0 =p)، LDL (02/0 =p) و افزایش HDL (052/=p) در پس‎آزمون نسبت به پیش‎آزمون در گروه تمرین شد. بررسی میانگین های بین گروهی این شاخص ها نیز نشان داد که این تفاوت بین گروه تمرین و کنترل نیز معنی دار است. هم چنین وزن و شاخص توده بدنی به طور معنی داری کاهش یافت. بنا بر نتایج آزمون پیرسون سطوح بتاتروفین با سطوح TG، LDL، BMI ارتباط مثبت و با HDL ارتباط منفی داشت.

 8 هفته تمرین می تواند سطوح بتاتروفین را در افراد چاق کاهش دهد. کاهش بتاتروفین با تغییر در وزن و شاخص توده بدنی و متابولیسم لیپیدها همراه است. به نظر می رسد که احتمالا بتاتروفین می تواند به عنوان یک هدف درمانی در اختلالات مرتبط با چاقی مانند دیس لیپیدمی مطرح باشد.