بررسی اثر جایگزینی سولفات مس با نانو اکسید مس در جیره غذا بر شاخص های رشد و فعالیت آنزیمی و آسیب شناسی بافت کبد ماهی قرمز (Carassius auratus)

این مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر جایگزینی سولفات مس با نانو اکسیدمس در جیره غذایی بر رشد و بازماندگی، فعالیت آنزیمی و آسیب شناسی بافت کبد ماهیان قرمز در سال 1397 انجام پذیرفت.

تیمارهای آزمایشی شامل 5 تیمار آزمایشی شاهد، تیمار mg/kg3 سولفات مس؛ mg/kg3 نانواکسیدمس، mg/kg5 نانواکسیدمس و mg/kg10 نانواکسیدمس در نظر گرفته شد و ماهی ها طی یک دوره 60 روزه، 2 بار در روز به میزان 4 درصد وزن بدن و به روش دستی تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایشی، شاخص های رشد و بازماندگی ، فعالیت آنزیم های کبدی (آلکالین فسفاتاز، آسپارتات ترانس آمیناز، آلانین آمینوترانسفراز) و همچنین آسیب شناسی بافت کبد مورد ارزیابی قرار گرفتند.

براساس نتایج به دست آمده استفاده از نانوذرات مس در سطوح مختلف 3، 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی به جای سولفات مس در جیره غذایی می تواند باعث بهبود عملکرد رشد و بازماندگی ماهیان قرمز شود. همچنین سولفات مس نسبت به نانوذرات اثرات منفی بیشتری بر بافت کبد و همچنین آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز دارد؛ از این رو به نظر می رسد جایگزینی سولفات مس با نانوذرات مس در جیره غذایی می تواند سبب کاهش اثرات منفی بر آبزیان شود. از طرف دیگر نتایج آسیب شناسی بافت کبد در تیمار حاوی 5 و 10میلی گرم نانوذره مس در کیلوگرم جیره غذایی نشان داد که نانوذرات مس سبب ایجاد ضایعات بافتی و اثرات مخرب (البته کمتر از سولفات مس) می شود.

بهتر است جایگزینی سولفات مس با نانوذرات مس در سطوح 3 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی باشد.