همبستگی سرمایه اجتماعی، کارآمدی نهادی و توسعه ملی

فرایند پیوسته توسعه مهمترین ذهن مشغولی جوامع بشری و تعیین کننده میزان تفاوت کشورهاست. بنابر این پرسش مهمی که در دنیای کنونی رد و بدل می شود این است که چرا و چگونه برخی کشورها به سطح بالاتری از شاخص های توسعه دست یافته اند و برخی دیگر در پایین جدول قرار دارند؟ از این زاویه کاویدن عوامل و ابعاد توسعه و طرح پرسش ها و فرضیات در این خصوص روش رایجی برای کشف و گشایش مسیرهای توسعه جوامع است. هدف کلی در این پژوهش بررسی سرمایه اجتماعی، رابطه آن با شکل گیری کارآمدی نهادی و سپس با نوسانات توسعه ملی است. پژوهش به تاثیر این ظرفیت های دو گانه، پیاپی و پیشنیاز بر نوسانات حرکت در مسیر توسعه ملی می پردازد. بازبینی مسیر طی شده و نوسانات نشان می دهد که رابطه میان این سه عامل برخوردار از یک وضعیت هم افزا (synergy) است. چارچوب نظری این پژوهش، تلفیقی از تیوریهای سرمایه اجتماعی، نهادگرایی و توسعه؛ و نظریات اندیشمندانی چون پاتنام، فوکویاما، هانتینگتون، نورث، شومپیتر، میردال و تودارو، در ارتباط با متغیرهای درگیر در شکل گیری موضوع پژوهش است. فرضیه اصلی پژوهش این است که رابطه همبستگی مثبتی میان سه متغیر سرمایه اجتماعی، کارآمدی نهادی و توسعه ملی وجود دارد. این پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نظر روش کتابخانه ای، اسنادی و اکتشافی است.