تاثیر استرس اکسیداتیو ناشی از انگل داکتیلوژیروس Dactylogyrus (Monogenea: Dactylogyridae) بر آسیب به DNA، لیپیدها و پروتئین ها در بافت آبشش کپور معمولی (Cyprinus carpio)

انگل ها می توانند با ایجاد استرس های اکسیداتیو در بافت های ماهیان باعث ایجاد طیف گسترده ای از آسیب ها به ترکیبات بیوشیمیایی حیاتی بدن شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از انگل داکتیلوژیروس بر آسیب به DNA، لیپیدها و پروتئین ها در بافت آبشش ماهی کپور معمولی  (Cyprinus carpio)بود. تعداد 120 قطعه ماهی کپور معمولی از مزارع پرورش ماهی استان آذربایجان غربی تهیه شده و پس از بررسی میکروسکوپی نمونه های بافت آبشش آنها، تعداد 22 قطعه (33/18 درصد) ماهیان آلوده به انگل داکتیلوژیروس تشخیص داده شدند و بقیه ماهیان که فاقد آلودگی بودند به عنوان گروه شاهد مورد استفاده قرار گرفتند. برای بررسی استرس اکسیداتیو ناشی از انگل داکتیلوژیروس در بافت آبشش ماهیان، میزان آسیب وارد شده به DNA از طریق آزمون کامت قلیایی، مقدار آسیب وارده به لیپیدها از طریق اندازه گیری میزان مالون دی آلدیید و میزان آسیب وارده به پروتئین ها از طریق مقدار کربونیله شدن پروتئین (گروه تیول)، در بافت آبشش ماهان آلوده و غیر آلوده (به عنوان گروه شاهد) مورد اندازه گیری و مقایسه قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج نشان داد که انگل مونوژن داکتیلوژیروس به طور معنی داری (05/0˂P) باعث استرس اکسیداتیو در بافت آبشش آلوده از طریق افزایش سطح آسیبDNA ، افزایش مقادیر مالون دی آلدیید و پروتئین های کربونیله شده  می گردد.