قلدری در بین دانش‌آموزان مقطع دوم متوسط شهر تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی قلدری در بین دانش آموزان مقطع دوم متوسط شهر تبریز صورت گرفت. نمونه این پژوهش به وسیله روش نمونه گیری در دسترس از 3 مدرسه انتخاب گردید و با استفاده از پرسشنامه قلدری النا بوکلیرو و مارسلو داربو (132) پرسشنامه داده ها جمع آوری شدند. یافته های پژوهش نشان داد که حدود 80% دانش آموزان معتقد به وجود قلدری، 9/40% دانش آموزان به عنوان شاهد قلدری، 3/33% قربانی قلدری و 8/9% به عنوان قلدر و 16% آنان ترکیبی از این حالت را تجربه می کنند. نتایج پژوهش بیانگر این بود که 57% موارد قلدری از نوع قلدری کلامی، 40% از نوع فیزیکی و 56/2% از نوع اجتماعی/رابطه ای اتفاق می افتد. واکنش حدود 57% دانش آموزان به قلدری، تقویت کننده آن و تنها کمتر از 29% دانش آموزان واکنش های مبتنی بر عدم حمایت و تشویق قلدری نشان داده اند. همچنین نتایج نشان داد که به هنگام وقوع قلدری اقدامات مسیولین مدرسه در 70% موارد موجب تقویت و در 8/28% موارد موجب کاهش قلدری در مدارس می شود. با توجه به آسیب های جسمی و روانشناختی و زمینه سازی قلدری برای آسیب روانی-اجتماعی در دانش آموزان و با توجه به اهمیت مدرسه هم به لحاظ وقوع و هم به لحاظ کنترل و پیشگیری قلدری می توان با اجرای سیاست های مشخص، ارایه آموزش های مناسب و اجرایی و برنامه های پیشگیری و مداخله مناسب در مدارس از وقوع و ایجاد پیامدهای آسیب زا  قلدری جلوگیری کرد.