اثربخشی مشاوره گروهی واقعیت درمانی بر تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان NA شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره گروهی واقعیت درمانی بر تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان </span></span></span><span style="font-family:Times New Roman,serif;">NA</span></span></span></span> است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل معتادان </span></span></span><span style="font-family:Times New Roman,serif;">NA</span></span></span></span> شهر تهران و نمونه گیری با روش تصادفی ساده 30 نفر انتخاب شدند. برنامه آموزشی مداخله اثربخشی مشاوره گروهی واقعیت درمانی در 8 جلسه و جلسه 60 دقیقه برای گروه آزمایش انجام گرفت. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه احساس تنهایی دی توماسو، برانن و بست (2004) و پرسشنامه تعلل ورزی محض استیل (2010) استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی آزمون لون، کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که بین تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان </span></span></span><span style="font-family:Times New Roman,serif;">NA</span></span></span></span> قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری وجود دارد. وجود تفاوت معنادار در زیر مقیاس های احساس تنهایی شامل (تنهایی رمانتیک، تنهایی خانوادگی، تنهایی اجتماعی) (</span></span></span>p<0.001</span></span></span>). و در تعلل ورزی (</span></span></span>p<0.001</span></span></span>). براین اساس برگزاری جلسات مداخله گروهی واقعیت درمانی بر تعلل ورزی و احساس تنهایی در معتادان </span></span></span><span style="font-family:Times New Roman,serif;">NA</span></span></span></span> موثر است.</span></span></span></div>