اثرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی جنگلهای دست‌کاشت بر زندگی روستاییان (مطالعه موردی: چاه افضل اردکان)

در اراضی بیابانی، وجود عوامل محدود کننده همچون شوری سبب کاهش تنوع و تراکم پوشش گیاهی و در نتیجه کاهش کاربری این اراضی می شود که در صورت اعمال مدیریت مناسب می توان از این بسترهای طبیعی بیشترین استفاده معقول را به عمل آورد. کشت گونه-های سازگار با شرایط منطقه یکی از اقدامات اصلاحی مدیریتی برای دستیابی به این هدف است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات اقتصادی، اجتماعی و آسایش زیست محیطی کاشت سه گونه ی گزشاهی Tamarix aphylla، سیاه تاغ Haloxylon aphyllum و آتریپلکس لنتی فرمیس Atriplex lentiformis بر زندگی روستاییان در محدوده ی روستای چاه افضل اردکان واقع در حاشیه بیابان سیاهکوه انجام شد و دیدگاه ساکنین روستای چاه افضل و کارشناسان اداره منابع طبیعی یزد و اردکان به عنوان خبرگان بررسی شد. پژوهش حاضر به روش پرسشنامه انجام شد و نتایج نشان داد که از دیدگاه کارشناسان کشت گونه های مذکور بر کاهش رواناب و افزایش نفوذپذیری آبهای سطحی بی تاثیر بوده، بر آبهای زیر زمینی، خاک، آفات و بیماریها، شادابی و طراوت، پوشش گیاهی منطقه و آب و هوای منطقه، اثر زیاد و بر معیشت، بهره برداری و رضایتمندی اثر کم داشته است. از دیدگاه مردم منطقه کشت این گونه ها بر آفات و بیماریها، پوشش گیاهی و بهره برداری، بی تاثیر بوده و بر سایر پارامترها اثر معنی دار داشته است.