همبستگی راهبردهای مقابله ای با حافظه در بیماران دیابتی و افراد سالم

دیابت یکی از مشکلات جدی بهداشت عمومی در جهان معاصر با روندی رو به افزایش می باشد. مشکلات خاص این بیماران در جهت کنترل و درمان این بیماری موجب چالش های فراوانی در زندگی روزمره می شود که استفاده از رفتارهای مقابله ای را به منظور سازگاری بهتر با شرایط استرس زا ضروری می سازد. هدف از این پژوهش همبستگی راهبردهای مقابله ای باظرفیت حافظه  کوتاه مدت در بیماران دیابتی نوع 1 و 2 و افراد سالم بوده است.

پژوهش حاضر مطالعه تحلیلی از نوع همبستگی می باشد که به منظور همبستگی راهبردهای مقابله ای باظرفیت حافظه کوتاه مدت در بیماران دیابتی نوع 1 و 2 و افراد سالم در مرکز دیابت مازندران انجام گرفت، جامعه آماری تحقیق 176 نفر می باشند، از این تعداد 58 نفر دیابت نوع 1، 60 نفر دیابت نوع 2 و 58 نفر سالم وارد مطالعه شدند. در این پژوهش از پرسش های خوداظهاری، پرسشنامه های استاندارد مقابله با موقعیت های استرس زا و ابزار رایانه ای جهت سنجش حافظه کوتاه مدت استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس وهمبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

 نتایج تحقیق حاکی از آن بود که همبستگی مثبت و معنی داری (01/0>p) بین ظرفیت حافظه کوتاه مدت و راهبرد مسئله مدار و هم چنین همبستگی مثبت و معنی داری (01/0>p) بین  ظرفیت ذهنی با راهبرد مسئله مدار در افراد سالم وجود داشت. همبستگی منفی و معنی داری (01/0>p) بین ظرفیت حافظه کوتاه مدت و ظرفیت ذهنی با راهبردهای مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار در دیابت نوع 1 وجود داشت و هم چنین همبستگی منفی و معنی داری (01/0>p) بین ظرفیت حافظه کوتاه مدت و ظرفیت ذهنی با راهبردهای مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی دردیابت نوع 2 مشاهده شد، در سایر مولفه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

 یافته های به دست آمده نشان داد که به کارگیری راهبرد مقابله ای مسئله مدار در شرایط استرس زا باعث افزایش ظرفیت حافظه کوتاه مدت می شود. به کارگیری راهبردهای مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی باعث کاهش ظرفیت حافظه کوتاه مدت  در بیماران دیابتی نوع 1 و2 خواهد شد. پس با کنترل شرایط استرس زا و آموزش جهت به کارگیری راهبرد متناسب در شرایط بحرانی می توان عملکرد حافظه بیماران دیابتی را تا حدودی بهبود بخشید.