تبیین تجربیات پرستاران و پزشکان ازخودمراقبتی اخلاقی در ارتباط حرفه ای آنان با یکدیگر: مطالعه ای پدیدار شناسی

ارتباط پزشک و پرستار شامل تعامل متقابل در امر مراقبت از بیمار برای دستیابی به یک هدف درمانی است. وجود ارتباطات حرفه ای بین پرستاران و پزشکان امری اجتناب ناپذیر است. مراقبت معنوی و اخلاقی در همه حرفه ها امری ضروریست. روابط حرفه ای مطلوب موجب بهبود مراقبت های بهداشتی و کسب موفقیت پزشکان و پرستاران می شود. این پژوهش با هدف تبیین تجارب پرستاران و پزشکان از خودمداقبتی اخلاقی در ارتباط حرفه ای آنان با یکدیگر انجام شد.

این مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. در مجموع 15 شرکت کننده از پرستاران و پزشکان طبق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از کسب رضایت آگاهانه از آنان، داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند جمع آوری گردیدند. مصاحبه ها تا رسیدن به مرحله اشباع ادامه یافت.کلیه ی مصاحبه ها ضبط  و روی کاغذ بازنویسی و مرور شدند. از روش Colaizzi برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده گردیده و درون مایه ها استخراج شدند.

  با آنالیز مستمر داده ها و تجزیه و تحلیل دست نوشته های حاصل از مصاحبه ها، تعداد 317 کد، 19 مضمون اولیه و 4 مضمون اصلی پدیدار شد که یکی از این درون مایه ها، خودمراقبتی اخلاقی  بود. بر اساس این مضمون، ارتباط بین پزشکان و پرستاران توصیف گردید.

براساس تجارب زیسته پرستاران و پزشکان از درک خودمداقبتی اخلاقی در ارتباط حرفه ای می توان گفت: ارتباط حرفه ای بین پزشک و پرستار پدیده ایست که با درک خودمراقبتی اخلاقی  نمایان می شود و برای ارتقاء کیفیت مراقبت و درمان بیماران و رضایت شغلی پرستاران و پزشکان لازم و ضروری است.