مروری روایتی بر طیف مصلحت در کاربرد دروغ مصلحت آمیز در مراقبت از بیمار

قرار گرفتن در موقعیت های استفاده از دروغ مصلحت آمیز تجربه  برانگیزترین چالش تیم درمان است. تعاریف مصلحت در استفاده از دروغ مصلحت آمیز با توجه به افراد مختلف، متفاوت است. شناخت این تعاریف گامی موثر در ارایه تمهیدات جهت ارایه حقیقت درمان به بیماران است. هدف از این پژوهش، مروری بر پژوهش های انجام شده در زمینه استفاده از دروغ مصلحت آمیز جهت بررسی مراقبت از بیمار می باشد.  

در این پژوهش مروری - روایتی، با استفاده از کلمات کلیدی دروغ مصلحت آمیز، مراقبت، حقیقت گویی به زبان های فارسی و انگلیسی، بدون بازه  زمانی از پایگاه داده های بین المللی و فارسیMEDLINE SID ،PubMed ،Cochrane Library PsychINFO ،ProQuest ،Google scholar،Magiran ،  Scopus به روش search Tittle استفاده شد. مقالاتی که همراستا با هدف تحقیق نبوده و یا به صورت گزارش موردی و یا نامه به سردبیر چاپ شده بودند، از تحقیق حذف شدند. از 3114 مقاله جستجو شده، 12 مقاله مرتبط انتخاب شدند. جهت استخراج داده ها، تمام مقالات نهایی وارد شده به فرآیند بررسی، توسط چک لیست و دو نفر از محققین استخراج گشتند.

در پژوهش حاضر 12 مقاله کیفی و توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. یافته های این مقالات در دو قسمت مصلحت بیمار و مصلحت تیم درمان ارایه شد. محوریت استفاده از دروغ برای حفظ مصلحت بیمار در پیشگیری از آسیب به بیمار و در مصلحت تیم درمان مربوط به نبود مهارت های ارتباطی کافی تعیین گردید.

بر طبق یافته ها، استفاده از دروغ مصلحت آمیز بنابر رسیدن به موقعیت مناسب برای ارایه حقیقت بوده است. در این زمینه ارایه دستورالعمل های مناسب بنابر فرهنگ بستر مراقبتی، هدف درمانی و با توجه به سطح درک بیماران می تواند در ارتقای مهارت های فردی مراقبین، برای ارایه اطلاعات استفاده گردد. در حیطه پژوهش، یافته های این تحقیق می تواند راهگشای انجام پژوهش های کمی و کیفی دیگری در ارتباط با استفاده از دروغ مصلحت آمیز و تبعات آن باشد.