پایش ژئومورفولوژیک نوسانات خط ساحلی بندر بوشهر

هدف از انجام این پژوهش ارزیابی تغییرات خط ساحلی شهرستان بوشهر و بررسی رسوبگذاری و فرسایش سواحل بوشهر با استفاده از سنجنده های TM،ETM+، OLI از سال 1976 تا 2018 میلادی است.

 روش تحقیق بکار رفته در این پژوهش از نوع کاربردی و بر پایه موردی استوار بوده که در آن علاوه بر تصاویر ماهواره ای،نقشه های زمین شناسی و اطلاعات هواشناسی شهر بوشهر از مشاهدات میدانی نیز استفاده شد. پیش پردازش، پردازش و بارزسازی تصاویر ماهواره ای با استفاده از نرم افزار ENVI5.3 صورت گرفت. با استفاده از روش طبقه بندی نظارت شده و الگوریتم بیشترین شباهت، تصاویر طبقه بندی شدند. آشکارسازی تغییرات و در نهایت تحلیل تغییرات خط ساحلی انجام شد. جهت شناسایی خصوصیات هیدرولیکی و هیدروفیزیکی محدوده مورد مطالعه از شاخص ضریب خمیدگی استفاده شد.

نتایج نشان داد بیشترین طول خط ساحلی در سال 2018 میلادی به طول 200 کیلومتر و کمترین مقدار آن در سال 1976 به طول 122کیلومتر بوده است. طول خط ساحلی در تمامی دوره های مطالعاتی افزایش نشان می دهد. فعالیت های انسانی بیشترین نقش را در تغییر خط ساحلی داشته است. برخی سازه ها و تاسیسات باعث ایجاد عدم تعادل در فرسایش و رسوبگذاری شده که این عامل باعث شده در این قسمت از سواحل کانالها و مصب بیشتر خورها دچار جابجایی و تغییر در عرض و پهنا شوند. جهت تحلیل کمی تغییرات خط ساحلی از شاخص ضریب خمیدگی برای مقایسه سال های مورد مطالعه استفاده شد.

تحقیقات نشان داد بیشتر تغییرات به صورت پسروی خط ساحل بوده است. افزایش تعداد قوس ها در بازه بیشتر از 2 (ضریب خمیدگی) در سال های 1986 و 2001 و 2018 حاکی از وجود ناتعادلی دارد که علاوه بر اثرگذاری عوامل طبیعی، بیشترین تاثیر را فعالیت های انسانی داشته است. نتایج نشان داد با توجه به شیب کم و دخالت های انسانی، افزایش سطح تراز آب می تواند باعث بروز چالش های جدی و تهدیدات زیست محیطی مختلفی گردد.