حمایت از حق بر سلامت در دعاوی سرمایه گذاری ناشی از بیماری های فراگیر جهانی با تکیه بر کووید-19

اقداماتی که دولت‌های میزبان سرمایه‌گذاری به منظور مقابله با بیماری‌های فراگیر جهانی از جمله کووید-19 انجام می‌دهند، اگرچه برای حفظ سلامت عمومی جامعه حیاتی هستند اما ممکن است منجر به طرح دعاوی متعدد توسط سرمایه‌گذاران خارجی و صدور حکم به پرداخت خسارات هنگفتی شود که توانایی دولت میزبان برای حفظ سلامت عمومی افراد جامعه را بسیار محدود می نماید. با توجه به اینکه تعداد قابل توجهی از معاهدات سرمایه گذاری فاقد شرط استثنای مربوط به سلامت عمومی هستند در بسیاری از دعاوی ناشی از بیماری‌های فراگیر جهانی، دولت‌های میزبان در چارچوب معاهدات سرمایه گذاری امکان معافیت از مسئولیت اقداماتی که برای مقابله با بیماری‌ها انجام داده‌اند را نخواهند داشت. از آنجا که محدود نمودن دولت میزبان به دفاعیات موجود در معاهدات سرمایه گذاری به معنای غلبه آشکار منافع سرمایه‌گذار بر منافع دولت میزبان و نادیده گرفتن سلامت عمومی افراد جامعه است، این مقاله با روش اکتشافی و با مراجعه به اسناد مرتبط در حقوق بین‌الملل و رویه داوری به بررسی این مسئله می‌پردازد که در صورت سکوت معاهدات سرمایه-گذاری، به منظور حمایت از حق بر سلامت افراد، چه دفاعیاتی بر اساس حقوق بین‌الملل برای دولت میزبان ممکن خواهد بود و الزامات استناد دولت میزبان به هر یک از این دفاعیات چه خواهد بود.واژگان کلیدیاصل اختیارات سیاست گذاری، دفاع عرفی ضرورت، بیماری کووید-19، حق بر سلامت، حقوق بین الملل بشر، حقوق بین الملل سرمایه گذاری، حقوق بین الملل عرفی، دعاوی سرمایه گذاری خارجی، مسئولیت اجتماعی شرکت ها، ویروس کرونا