تلقی هانری کربن از تفکر شیعی در باب امامت و مهدویت

هانری کربن برجسته ترین مفسر غربی حکمت معنوی و فلسفه اسلامی بود که به سبب آشنایی با علامه طباطبایی به حقایق قابل توجهی در مکتب تشیع دست یافت. وی با نگاه پدیدارشناسانه به بررسی مولفه ها و عناصر بنیادین شیعه و حکمت معنوی پرداخت و تشخیص داد که مساله امامت و مهدویت، بنیاد اصلی مذهب شیعه است. او معتقد بود نمی توان برای تشیع، عرفان و حکمت معنوی ارزش قایل شد، و در عین حال، مسئله امامت و ولایت امام را که سر انجام به امام زمان. ختم می گردد، نادیده گرفت، وی فلسفه غیبت و ظهور امام زمان. را در شایستگی و ناشایستگی افراد و معرفت آنها می دانست. در این مقاله با بررسی آثار هانری کربن، با استفاده از روش تحلیل محتوا نظرات وی درباره فلسفه شیعی و مهدویت مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی پدیدار شناختی آثار هانری کربن با استفاده از روش تحلیل محتوا نشان داد؛ در نزد وی تنها دین بر حق دین اسلام است و در میان مذاهب اسلامی تنها تشیع می تواند به عنوان نسخه نهایی و مذهب جهانی مورد پذیرش عام قرار گیرد، چون تنها در سایه آموزه های حقیقی تشیع می توان ارتباط میان جهان آخرت و دنیا را حفظ کرد، چرا که در این مذهب حضور امام به عنوان واسطه فیض و حلقه اتصال بین جهان دنیوی و اخروی حفظ می شود.