طراحی الگوی راهبردی پلیس در پیشگیری از جرایم اطفال و نوجوانان

داشتن یک الگوی پیشگیری از جرم متناسب با شرایط و وضعیت صغار و نوجوانان می تواند به پلیس برای پیشبرد یکی از اهدافش که پیشگیری از وقوع جرایم است، کمک فراوانی کند، هدف این تحقیق طراحی الگوی راهبردی پلیس در پیشگیری از جرایم اطفال و نوجوانان است.

این تحقیق از نوع توسعه ای و از منظر روش شناسی، پژوهش کیفی و از تکنیک داده بنیاد برای دست یابی به الگو استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش، صاحب نظران و فعالان حوزه‎ پیشگیری از جرایم اطفال و نوجوانان (مدیران کانون اصلاح و تربیت استان تهران) و مدیران ارشد انتظامی (افراد مشرف و مرتبط با ماموریت پیشگیری از جرم) هستند که با 22 نفر از خبرگان از روش نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به هم گرایی جواب ها مصاحبه شد.

در این پژوهش 290 مقوله فرعی و 40 مقوله اصلی (عوامل علی 5 مقوله، پدیده محوری 9 مقوله، عوامل زمینه ای 8 مقوله، عوامل مداخله گر 9 مقوله، راهبردها 4 مقوله و پیامدها 5 مقوله اصلی) استخراج گردید.

پلیس با راهبرد فرایند محور (چابک سازی سازمان، افزایش مهارت های ارتباطی، فنی و ادراکی کارکنان، کاهش هزینه های موازی و...)، و با راهبردهای وضعی (دادن قدرت تصمیم گیری بیشتر به افسران پلیس اجتماعی، مقابله با خرده فرهنگ های متعارض و شبکه های نشر انحرافات جنسی در فضای مجازی، اجرای قوانین پیشگیرانه محدودیت رفت و آمد، پاک سازی محلات، اختلال در بازار اموال مسروقه، کنترل فضای مجازی، بازداشت و توقیف، کشف جرم) و با راهبردهای جامعه محوری (برنامه های آموزش محور با بهره گیری از ظرفیت مدارس، رسانه، نهادهای مذهبی و...) و با راهبرد پیشگیری مشارکتی و چندنهادی (راه اندازی نظام رصد پیشگیری از جرم با محوریت ناجا، همکاری با نهادهای آموزشی، بهداشتی، اجتماعی، مذهبی، قضایی، برنامه ریزان شهری و حوزه فن آوری) می تواند نقش اساسی در پیشگیری از جرایم اطفال و نوجوانان ایفا نماید.