تاثیر سبک های یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی (مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی مازندران)

هزاره سوم با تاکید بر رویکرد آموزش مادام العمر و توجه به اصول یادگیری یونسکو که مبتنی بر بینش ، دانش، توانش و پرورش و بالندگی است. شیوه های آموزش و یادگیری را دگرگون ساخته، و چشم انداز جدیدی را در بحث آموزش و سبک های یادگیری در جهت خودکارامدی مطرح ساخته است. لذا هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سبک های یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.

 پژوهش حاضر از نوع توصیفی _ پیمایشی است. جامعه آماری 570 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در نیمسال اول سال تحصیلی 97-1396 بودند. حجم نمونه بر طبق جدول به روش تصادفی طبقه ای 234 نفر انتخاب شد. ابزار اندازه گیری، شامل دو پرسش نامه به شرح پرسش نامه سبک های یادگیری و خودکارآمدی بود. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آزمون های تحلیل واریانس یک راهه، تعقیبی توکی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 20 انجام گرفت.

 میزان خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان بالاتر از حد متوسط است. شیوه های یادگیری (تجربه عینی، مشاهده تاملی، مفهوم سازی انتزاعی و آزمایشگری فعال) بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تاثیر مثبت و معنادار دارند. همچنین سبک های یادگیری بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تاثیر معناداری دارند و میزان خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان با سبک یادگیری واگرا، بیشتر از سایر سبک ها است.

 پژوهش فوق می تواند چشم انداز جدیدی در راستای تغییر سیاست های کلی مدیران و مسیولان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در راستای بازبینی برنامه ها و توجه و تمرکز بر برنامه ریزی های مبتنی بر سبک یادگیری دانشجویان ایجاد کند و از این طریق موجبات بهبود عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان را فراهم سازد.