مروری بر جعل دارو در تاریخ پزشکی

ساخت داروهای تقلبی و فروش آن یک جرم کاملا سازمان یافته و متعلق به تبهکاران یقه سفید است. فقر، هزینه بالای داروها، فقدان زنجیره تامین رسمی، خلاهای قانونی، دسترسی آسان به فناوری چاپ رایانه ای، تجهیزات ناکارآمد، اجرای قوانین و مجازات سبک باعث ایجاد انگیزه قوی اقتصادی برای جعل کنندگان می شود. عواقب استفاده از چنین داروهایی ممکن است از نارسایی درمانی تا بروز عوارض جانبی جدی و حتی مرگ متفاوت باشد. هدف از این مقاله، اشاره به پیچیدگی مبارزه با جعل دارو و داروهای فاقد ماده موثره است، به گونه ای که باعث درک بهتر برای مبارزه در برابر آن و تبیین راهبردهای کارآمدتر شود.

این تحقیق بر اساس روش تحلیلی توصیفی و بر پایه اسناد و منابع معتبر کتابخانه ای است.

عدم وجود استانداردهای تعریف شده در مورد جعل دارو، خلا قوانین و مقررات بازدارنده در کشورها، پیچیدگی جهانی بازار کالاهای تقلبی، سود بالای تولید و فروش داروهای تقلبی و فقدان کنترل و تعهد از سوی بسیاری از بازیگران این عرصه، دلایل اصلی در جعل دارو و ساخت داروهای تقلبی است.

عدم بذل توجه نسبت به اقدامات جعل دارو، باعث رشد شبکه های تقلبی می شود. اقدامات بازدارنده بین المللی موثر و مشخص از جمله همکاری های بین المللی با نظارت شدید بازار در هر مرحله از خرید مواد اولیه تا فروش مواد جعلی به بیمار، ضروری است. قانونگذاران به عنوان ضامن اصلی حفظ سلامت جوامع در مقابله با جرایم حوزه های مختلف پزشکی و درمانی از جمله فساد در صنعت دارویی و جعل دارو، با وضع قوانین سخت گیرانه همراه با ضمانت اجرایی موثر و مستحکم، و رفع خلاهای قانونی موجود در نظام دارویی کشورها، نقش برجسته و حیاتی را ایفا می کنند. در عین حال، صنعت داروسازی باید با ایجاد ویژگی های محافظتی در محصولات خود و تکمیل فناوری های تجزیه و تحلیل تقلبی بتواند شبکه های تقلبی را شناسایی و از بین ببرد.