نقش واریانت A/G 820 در ژن IGF-2 و سقط مکرر خود به خودی در جنوب ایران: یک مطالعه مورد شاهدی

فاکتور رشد شبه انسولین2 (IGF-2) یک فاکتور رشد پلی پپتیدی است و یکی از اولین ژن هایی است که پیش از لانه گزینی رویان بیان می شود، که بیشترین بیان آن در سلول های جفتی است، و فعالیتش به شدت به نقش گذاری ژن بستگی دارد و نتیجه از دست دادن نقش گذاری ژنی (LOI) خاتمه مراحل اولیه رشد جنین است که می تواند منجر به سقط مکرر خود به خودی (RSA) شود.

از این رو این مطالعه مورد-شاهدی با هدف بررسی نقش واریانت 820 A/G در ژن IGF-2 و احتمال آن در RSA در جنوب ایران انجام شد.

50 نمونه بافت از جنین های سقط شده به عنوان گروه مطالعه، در مقایسه با 50 نمونه خون از بند ناف نوزاد تازه متولد شده به عنوان گروه کنترل، ارزیابی شدند. ژنوتیپ 820 A/G توسط Real-time PCR با منحنی ذوب با وضوح بالا (HRM) انجام شد.

بر اساس نتایج داده ها، واریانت 820 A/G ژن IGF-2 و LOI می تواند منجر به RSA شود. جنین های با ژنوتیپ (A/G) هتروزیگوت در موقعیت 820 در ژن IGF-2، به عنوان عامل LOI که باعث تغییرات در بیان ژن می شود، بیش از همه تحت تاثیر سقط قرار گرفته اند (04/0 p=،561/10-015/1 =CI 95% ،274/3OR=) با توجه به وضعیت فنوتیپی، آلل G دارای تاثیر غالب بر شیوع RSA می باشد (167/3OR=  ،008/0 p=).

بر اساس مطالعه، احتمال بروز سقط جنین به علت از دست دادن هتروزیگوسیتی یا کاهش کمی از IGF-2، در جنوب ایران حدود 3 برابر است.