ارزیابی وضعیت امنیت غذایی خانوارهای پناهنده افغان در مناطق جنوب استان تهران

امروزه، موضوع تامین امنیت غذایی گروه های آسیب پذیر یکی از مهم ترین چالش ها در سطح بین المللی محسوب می شود. پناهندگان، به عنوان یکی از این گروه های آسیب پذیر، همواره مورد توجه دولت ها بوده و بهبود وضعیت امنیت غذایی آنان در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته اهمیت بسزایی دارد. در مطالعه پیش رو، وضعیت امنیت غذایی پناهندگان افغان در مناطق جنوب تهران و عوامل موثر بر آن در سال 98-1397 بررسی شد. داده های موردنیاز از طریق تکمیل پرسشنامه استاندارد HFIAS و پرسش های مرتبط با متغیرهای اقتصادی-اجتماعی جمع آوری شد. به منظور بررسی ارتباط بین عوامل اقتصادی-اجتماعی از روش رگرسیون لاجستیک استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که 7/88 درصد از پناهندگان افغان در منطقه هدف با ناامنی غذایی مواجه هستند و شیوع ناامنی غذایی متوسط (7/40 درصد) بیش از حالت خفیف و شدید است. همچنین، برآورد مدل رگرسیون لاجستیک نشان داد که متغیرهای سن سرپرست خانوار، اشتغال سرپرست خانوار (دایم یا فصلی)، گروه درآمدی (گروه های درآمدی متوسط و زیاد)، تعداد شاغلین و پس انداز شخصی ارتباط معکوس و معناداری با شیوع ناامنی غذایی در بین خانوارهای پناهنده افغانی دارند. در طرف مقابل، متغیرهای دارای بودن فرزند بزرگتر از 18 سال، تعداد فرزند پسر و مصرف دخانیات ارتباط مستقیم و معناداری با شیوع ناامنی غذایی دارند. در نتیجه، بر اساس مطالعه متغیرهای اجتماعی- اقتصادی  بین این متغیرها و سطح ناامنی غذایی خانوارهای پناهنده افغان و ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین، بر اساس یافته ها، می توان توسعه فرصت های شغلی، تسهیل دسترسی به امکانات بانکی کشور، آموزش های لازم در جهت کاهش مصرف دخانیات و کاهش محدودیت های شغلی را پیشنهاد نمود.