بررسی تاثیر اطلاعات نامربوط و خطای جزئی در مدارک صاحبکار بر اندازه نمونه با توجه به ویژگی تردید حرفه ای

هدف این مطالعه بررسی نحوه تاثیرپذیری اقدام حسابرسان از اطلاعات نامربوط و خطای جزیی در مدارک صاحبکار می باشد. همچنین، این مطالعه نقش ویژگی تردید حرفه ای را در ارزیابی اسناد مخدوش و اقدام تردیدآمیز حسابرس مورد بررسی قرار می دهد. در همین راستا، یک مطالعه آزمایشی به منظور بررسی نحوه واکنش حسابرسان نسبت به اسناد مخدوش صاحبکار حاوی اطلاعات نامربوط و خطای جزیی، انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش شامل 207 حسابرس شاغل در موسسات حسابرسی معتمد بورس اوراق و بهادار در سال 1398 است که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس و همچنین از مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان می دهد وجود اطلاعات نامربوط و خطای جزیی در مدارک صاحبکار، اقدامات تردیدآمیز حسابرس را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور خاص، ارایه اطلاعات نامربوط و خطاهای جزیی در شواهد حسابرسی موجب می شود حسابرسان اندازه نمونه را افزایش دهند. این یافته ها نشان می دهد که اسناد مخدوش صاحبکار می تواند موجب رسیدگی های غیرضروی و حسابرسی بیش از حد شود که اتلاف منابع مالی و فرسودگی شغلی حسابرسان را به همراه دارد. همچنین، در راستای مدل نلسون (2009) و هارت همکاران (2013)،  نتایج نشان می دهد ویژگی تردید حرفه ای، اقدامات تردیدآمیز حسابرس را تحت تاثیر قرار می دهد و حسابرسان دارای سطوح بالاتر ویژگی تردید حرفه ای در هنگام ارزیابی شواهد حسابرسی، اقدامات تردیدآمیز بیشتری را انجام خواهند داد و اندازه نمونه بزرگتری را انتخاب می نمایند. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد ویژگی تردید حرفه ای رابطه بین اسناد مخدوش و اندازه نمونه را تعدیل می نماید. به عبارت دیگر، اثر اسناد مخدوش صاحبکار بر اقدام تردیدآمیز حسابرسان بستگی به سطح تردید حرفه ای آن ها دارد.